طنز در ادبيات مكتوب ايران، پيش و بيش از آنكه فرصتی باشد برای خنده
و تمدد اعصاب، شيوه ايست برای مقابله با ديكتاتوری و فضای بسته
سياسی، فرهنگی و مذهبی درايران. اين سرگذشتی است كه گاه به حضور سايه
روشن زهرخند در چهره نيز ختم شده است. نه امروز و ديروز، كه از عبيد
زاكانی تا اكنون. از پيش از عبيد تا بعد از اكنون!
اقبالی كه مردم- حداقل از پايان جنگ با عراق- بارديگراز طنز در
مطبوعات كشور كرده اند، آن روی ديگر مقابله با فضای بسته سياسی كشور
بوده و هست كه همچنان در عرصه سياسی وانتخاباتی جريان دارد. شرح اين
ماجرا در اين مختصر نمی گنجد و بنا نيز بر چنين شرحی نيست. قصد آن
است كه از همت والای يكی از قديمی ترين و شريف ترين روزنامه نگاران
طنز پرداز ايران ياد شود. از نصرت الله نوح كه با دشواری بسيار و
متعهد به عهد ياران و پيشكسوتان مجموعه ای خواندنی از زندگی و آثار
برخی چهره های فراموش نشدنی ادبيات طنز ايران فراهم ساخته و در
امريكا منتشر كرده است. آنچه در پيش رو داريد روی جلد سومين چاپ اين
تاليف ارزنده است.كتاب
در سن خوزه امريكا و از سوی انتشاراتی كاوه منتشر شده است.
