با فرناز نشسته ايم و گپ می‌زنيم. بحث بر سر فمنيست‌های ايرانی است و كشيده می‌شود به تبليغ لوازم آرايش در تنها نشريه ی فمنيستی ايران. واضح است كه من به اين قضيه اعتراض و انتقاد دارم ولی فرناز معتقد است آرايش كردن منافاتی با فمنيست بودن ندارد و چه كسی گفته  است كه فمنيست‌ها نبايد آرايش كنند ؟

خب گاهی من هم با خودم سر اين قضيه درگير می‌شوم كه آيا اين كه می‌گوييم آرايش كردن با ديدگاه‌های فمنيستی در تضاد است خود با اصل آزادی زن در مورد بدنش مقابله نمی كند؟ آيا در اين صورت فمنيسم را تبديل به چيزی شبيه به ساير ايسم‌ها نكرده ايم كه برای در قفس كردن انديشه آمده اند ؟ گيريم كه اينبار قفس كمی بزرگ تر باشد .

گاهی خطی سياه روی پلكم می‌كشم و قرمزی لبانم را اگزجره می‌كنم . هر چند كه اين اتفاق ممكن است ماهی يكبار هم رخ ندهد!

***
هنجار‌های زيبايی همانند هنجار‌های اخلاقی منشا اجتماعی و اقتصادی دارند . برای همين هم هست كه معيار‌های زيبايی از زمانی به زمان ديگر و از مكانی به مكان ديگر متفاوت است. ولی قدرمسلم اين است كه در هر زمان و هر مكان كه باشی ، اين مردان ( طبقه ی فرمانروا ) هستند كه معيار‌های زيبايی را تعيين می‌كنند و در واقع چيزی به نام خواست و ميل خود زن مطرح نيست . امروزه ، قد و هيكل ، مدل بينی، فرم ابروها ، رنگ چشم‌ها و ... بايد آن گونه باشد كه مردان می‌پسندند. مردان رقابت جنسی بين زنان را دامن می‌زنند و آن را هدايت و داوری می‌كنند .

در جامعه ی بی‌طبقه ی نخستين ، كه در آن طبقات اجتماعی ، رقابت‌های اقتصادی و اجتماعی و جنسی وجود نداشت، هم زنان و هم مردان تن و چهره ی خود را می‌آراستند و اين نه برای زيبايی كه لازمه مشخص كردن گروه يا قبيله، سن و سال و وظيفه ی كاری هر فرد بود. رقابت جنسی بين زنان وجود نداشت و اين سيستم چيزی حدود يك ميليون سال از دوره  تكامل بشر طول كشيد. يعنی زنان يك ميليون سال خلاف طبيعت خود رفتار كرده اند؟ يعنی زنان يك ميليون سال برای دل خود كاری نكرده اند ؟!!

وقتی جامعه مادر سالار جای خود را با پدر سالاری داد، همراه تغيير اديان از زنانه به مردانه و جايگزين شدن خدای مرد به جای خدای زن، جامعه  طبقاتی هم شكل گرفت  كه زن در آن همچون زمين و دام و به عنوان مايملك مرد، و در واقع دارايی سكسی او به حساب آمد. از آن زمان رقابت جنسی ميان زنان برای كسب موقعيت اقتصادی بهتر كه لازمه ی آن به تصرف درآوردن مردان برتر بود آغاز شد. معيار‌های طبيعی زيبايی جای خود را به معيار‌های مصنوعی دادند كه از دوره‌ای به دوران بعد تغيير كرد و شايد امروزه اين رقابت به اوج خود رسيده كه زنان حاضر می‌شوند برای پس زدن ساير رقبا با جراحی‌های متنوع زيبايی، حتی به جسم خود آسيب بزنند. ( لازم است بگويم هر عمل زيبايی عوارض خونريزی ، بيهوشی و... را به دنبال دارد ؟ )

بر اساس آمار، ايران بعد از برزيل دومين كشوری است كه زنان آن بيشترين اهميت را به زيبايی صورت می‌دهند و بيشترين ميزان جراحی‌های زيبايی را انجام می‌دهند .

http://golnaz82.com