مسئول ادارى اتحاديه تاكسى رانان می‌گويد:

شرايط و فضاى تهران [البته نه شرايط آب و هوايی !] به گونه‌‏اى است كه اگر زنى قصد تاكسيرانى داشته باشد با مشكل مواجه خواهد شد! هيچ خانم تاكسيرانى كه مجوز از سازمان تاكسيرانى داشته باشد، در تهران وجود ندارد. البته درخواستی هم برای جواز تاكسيرانی از طرف خانم ها تقاضا نشده است.

البته طبق شرايط نانوشته، هيچ زنی نمی‌ تواند به عنوان راننده پشت تاكسی بنشيند و حتی اگر شوهر زنی كه راننده تاكسی است بميرد، زن نمی‌ تواند برای مخارج خود به جای شوهرش مسافركشی كند مگر آن كه يك مرد را معرفی كند!

اين مقررات سفت و سخت، عملا نه در تهران، كه حتی در شهرهائی مثل مشهد ديگر قابل اجرا نيست و بسيار از زنان پشت اتومبيل های شخصی نشسته و برای تامين معاش خانواده مسافركشی می‌كنند. بنابراين عاقلانه است كه در گام اول، در مسيرها و محدوده های مشخصی فرمان تاكسی را بسپارند به دست زنان!

حتی اگر برای تهران هم در گام اول ناچار شوند مقررات تاكسيرانی مشهد را اجرا كنند. يعنی تاكسی هائی كه رانندگان آن زنان هستند، حق سوار كردن مردان را نداشته باشند. حتی می‌شود يك آژانس مخصوص هم برای تاكسی های زنانه تاسيس كرد.

در مشهد دوازده شركت حمل و نقل ويژه بانوان فعال است كه 48 راننده  زن دارند و تاكنون هم به قول مديرعامل سازمان نظارت بر تاكسيرانی مشهد هيچ تخلفی از آنها گزارش نشده است. بر اساس مصوبه شورايشهر مشهد 20 درصد  سهميه تاكسی های اين شهر اكنون به بانوان اختصاص دارد. البته تعداد مالكين تاكسی های مشهد بيشتر از رانندگان زن تاكسی های اين شهر است. يعنی 200 زن در مشهد مالك تاكسی اند درحاليكه 48 راننده زن پشت فرمان تاكسی است. ناوگان تاكسيرانی مشهد 13 هزار تاكسی دارد