فیلم سینمایی "چند می‌گیری گریه کنی" به کارگردانی شاهد احمدلو، یادگاریست از منوچهر نوذری. درعین حال، این اولین فیلم یک کارگردان جوان است. فیلم برای مخاطب عام ساخته شده و البته با توجه به کمدی بودن و ساختار فیلم به نوعی تمام مخاطبان با آن به راحتی می‌توانند ارتباط برقرار کنند. می‌توانست در فستیوال فجر بخت جایزه هم داشته باشد.

جشنواره فجر در یک دوره مسیر سینمای ایران را تعیین می‌کرد و به سازندگان فیلم‌ها سمت و سو می‌داد. در حال حاضر این روند مثل گذشته نیست و در جشنواره چندان به سینمای بدنه توجه نمی‌شود و بیشتر آثار جشنواره‌ای مورد توجه قرار می‌گیرد.

توکل‌نیا در مورد آخرین حضور زنده‌یاد منوچهر نوذری بر پرده سینمای ایران گفت:

"خیلی دوست داشتیم ایشان زنده بود و فیلم را در جشنواره می‌دید. "چند می‌گیری گریه کنی" به نوعی نخستین فیلم سینمایی زنده‌یاد نوذری بعد از سی و پنج سال بود. داستان فیلم درباره مرگ اما در قالب طنز است و بعد از دیدن فیلم به نظر می‌رسد که وصیتنامه هنری منوچهر نوذری است. ایشان برای بازی در فیلم اولین و تنها گزینه بود و به نحو شایسته‌ای این نقش را ایفا کرد. خود ایشان هم وقتی پیشنهاد بازی در این فیلم را ارائه کردیم استقبال کرد و به فیلم خیلی امیدوار بود و آن را جزو کارهای خوبش می‌دانست. 

 داستان فیلم درباره پیرمرد تنهایی است که برای فراهم آوردن مقدمات مراسم ترحیم  پس از درگذشتش از افرادی برای به سامان رساندن این مسئله استفاده می‌کند.

فیلمنامه را محسن طنابنده نوشته و کارگردان آن شاهد احمدلوست؛ موسیقی هم ازناصر چشم آذر. علاوه بر نوذری، ابوالفضل پورعرب، شهرام حقیقت‌دوست و الناز شاکردوست هم در آن بازی می‌کنند.