|
كمی دورتر از بند آزاد كيش و نه چندان دورتر از اسكله‌های
بندرعباس سابق"هرمزگان"، آنجا كه به خشكی و خشونت طبيعت
بلوچستان نزديك می‌شويد، در روستاها و شهرهای كوچك همين مناطق،
زنان به حكم سنت و آئين از لذت جنسی محروم اند. نه فقط در
شهرهای كوچك، كه گاه در شهرهای بندری و بزرگ تر. آنها را در
كودكی ختنه می‌كنند. به خانه شوهر می‌روند، مادر هم
می‌شوند،بی‌آنكه احساس يك زن و مادر ختنه نشده را داشته
باشند. همان‌ها، اين سرنوشت را برای دختران خود نيز رقم
می‌زنند و نسل دختران ختنه شده ايرانی را در دامان خود بزرگ
می‌كنند. اين رسم و آئين با جمهوری اسلامی به اين منطقه از
ايران نيآمده، پيش از انقلاب هم بود، همچنان كه نقاب زنان اين
پهنه در آن سالها نيز گهگاه سوژه مطبوعات وقت بود؛ اما
همانگونه كه ارتجاع تشييع دراين سالها گسترش يافته، ارتجاع
تسنن نيز جای پای خود را درميان اهل تسنن استوار كرده است.
ختنه زنان در ميان اهل تسنن جنبه دينی هم به خود گرفته است.
"ترانه بنی يعقوب" در گزارشی كه سايت كانون زنان منتشر ساخته،
با نگاهی در ستيز با خشونت عليه زنان ايران می‌نويسد: بندر
كنگ از شهرهای كوچك استان هرمزگان
است. 5 كيلومتربا بندر لنگه فاصله دارد. دختران اين شهر بندری
40 روز
پس از تولد
ختنه می‌شوند. زنانی كه معترض باشند سنت شكن و سركش
خوانده می‌شوند. يك زن بومی می‌گفت: برخی دختران شهر ديرتر و
دردناك تر، در سنين 4 يا 5
سالگی ختنه می‌شوند. آنها
تمام مراحل ختنه خويش را با چشمان
باز می‌بينند. لبه‌های
كليتورس دختران را با تيغی كه مردان ريش خود را با آن
می‌تراشند می‌برند. اهالی بندر كنگ
سنی اند. در
بندر جاسك هم می‌گويند وضع دختران
همين است.
هر سال دو ميليون دختر در جهان ختنه می‌شوند. اين عمل بدليل
انجام آن در خانه‌ها و با وسائل آلوده جان دختران خردسال را
تهديد می‌كند.
خاطرات واريس ديری در كتاب "گل صحرا"، همان است كه جنوب شرقی
ايران تكرار می‌شود. او متولد افريقاست اما سرگذشت او همان است
كه در ايران مرور می‌شود.( گزارش اين خاطرات كه در پيك هفته
قبلا منتشر شده را از همينجا می‌توانيد بخوانيد)
شنيدم زنان جنوبی به تازگی انجمن حمايت از زنان (N.G.O)
را تاسيس كرده اند. دختران آرام و كنجكاو به كلاس‌های خياطی،
گلسازی و كارگاههای آموزشی می‌آيند. بهانه‌ای برای حضور در
جامعه و بازشناسی خود دركنار يكديگر.
اين آئين از كجا به دياری از پهنه ايران راه يافته است؟ از
هندوستان؟ از سومالی؟ اين سوغات را دريانوران جنوب ايران با
خود از سفرهای دريائی آوردند؟ اين سوغات چگونه به زنان تلقين
شد كه هنوز فكر می‌كنند اگر دختری ختنه نشود "ناپاك" است!
به راه درازی بايد انديشيد، كه برای رهائی زنان ايران و خود
باوری آنها در پيش است. بسرعت می‌توان طی كرد، اگر حكومت‌ها،
سنت‌ها و ارتجاع دينی امان دهند.
|
