آرزو
 

در سايه نشسته بود

 با شانه‌ای كه بدرخت خيال تكيه داده

 آفتاب هرگز از بالا سر اوعبور نداشت

و ستاره‌ها

         نگاهشان را به ميهمانی  خيال او نمی آورند

 پاهايش را بسوی عشق دراز كرده بود

ودستانش در آرزوی چيدن سيب، بر آسمان بلند.

و فرشتگان خدا كه چند ماهی دريافتيشان بتاخير افتاده

                       وآرزوی حضور شيطان را دارند

التماس او را نمی شنيدند.

 در سايه نشسته بود

  و آرزوی ، ميوه و بهار و جنگل را داشت

و خدا گرفتار جنگ ستارگان بود

                                       رضا بايگان – فرانكفورت