آيا امريكا با آگاهی از رد طرح 1+5 از جانب ايران و تقويت جبهه جهانی عليه ايران، با ارائه آن موافقت نكرده است؟ و اگر چنين باشد، زمان برای رسيدن به اين اتحاد جهانی و حتی منطقه ای نخريده است؟ اگر پاسخ هر دو سئوال مثبت باشد، آنگاه بايد بپذيريم كه ايران درگذرگاه خطرناكی قرار گرفته است و برای عبور از اين تنگه بحرانی چاره ای ملی بايد انديشيد. اين خميرمايه سخنانی است كه محمد خاتمی، با حفظ تمام ملاحظات در ديدار با اعضای دفتر سياسی حزب اعتماد ملی بيان كرده است. برگرفته از همين نگرانی و بحران است كه او عملا دعوت به وسيع ترين جبهه ملی می كند. تا آن حد كه می گويد تمام مرزبندی های گذشته را بايد كنار گذاشت و متحد شد.

يك گام به سوی جامعه و يا نزديك شدن به جنگ؟
رهبر بموجب كدام ضرورت
تن به ديدار با سينماگران داد؟
مجيدی و تهمينه ميلانی صريح تراز ديگران حرف ها را زدند

آنها نگران بی خيالی مردم ايران نسبت به خطر حمله امريكا بودند و برخلاف نظر ايرانی ها اعتقاد دارند امريكا نيازمند جنگ جديد در منطقه است. تركيه زير فشارهای امريكا ناگزير از موافقت با حمله نظامی امريكا به ايران می شود و بخش هايی از مردم تركيه نيز پشتيبان اين حمله خواهند بود. اين درحالی است كه افكار عمومی تركيه نيز نسبت به ايران مثبت نيست!

هاشمی رفسنجانی
آن 1
نبايد 2 می شد
حالا شايد 3 شود
نعمت احمدی

خروج از عراق نيازمند 94 ميليارد دلار بودجه فوق العاده نظامی نبود. سنا و كنگره امريكا متفقا با تصويب اين بودجه جنگی دست بوش را نه برای خروج از عراق، بلكه برای گسترش جنگ در منطقه باز گذاشتند! به بهانه جنگ عراق، 66 ميليارد دلار برای عمليات نظامی در نظر گرفته شده، پاداش و مزايای نظامی هائی كه درجنگ شركت می كنند افزايش يافت و بخشی از بودجه جديد صرف تكنولوژی جديدی قرار است بشود كه نام آن اعلام نشده است!