آيه الله منتظری در دهه ی اول انقلاب ابتكارات ملی فراوانی را به نام خود ثبت كرد.يكی ازآنان هفته وحدت شيعه وسنی بود.مناسبت آن هم اختلاف روايتی است كه بين شيعه وسنی در مورد سالروز ولادت پيامبر است. سنيان 12 ربيع الاول وشيعيان 17 ربيع الاول را جشن ميگيرند. اين فاصله راآيه الله منظری هفته وحدت ناميد كه متاسفانه كمتر كسی از طراح اين مناسبتها ياد ميكند. البته كلمه وحدت سنی وشيعه يا وحدت حوزه ودانشگاه با تسامح انتخاب شده . نه سنی قراراست شيعه ونه شيعه قرار است سنی شود.همچنانكه نه حوزه ميتواند دانشگاه گردد ونه دانشگاه ميتواند حوزه. اما اين هفته فرصتی است كه توجه ها در كشور ما كه دارای اكثريت شيعه است به اقليت سنی و حقوق انها جلب گردد. من به اين مناسبت طرح چند نكته را ضروری ميدانم:
1-طبعا حكومت شيعی كه رهبران مذهبی بيشترين تاثيررا در سياستگذاری دارند، ميتوانند در منطق سنی نشين تبليغات شيعی گسترده انجام دهند و ارزشهای سنيان را ناديده بگيرند ويا حتی در مواردی به آنها اهانت نمايند.اما اين روش به جدائی اهل سنت از شيعه می انجامد.اعزام مبلغان افراطی شيعه به مناطق سنی نشين و برانگيختن حساسيت آنان به مناسبتهای مذهبی خاص در سالهای بعد از انقلاب و مخالفت با حضور سنيان در پستهای مديريتی به نفع شيعه وكشور نيست.سنيان اكثر مناطق مرزی را در اختيار دارند وبه همين دليل حتی از نظر امنيت ملی نيز اگر سرنوشت مديريتی سنيان ايران كه همگی از ايران دوستان جدی هستند به خودشان سپرده شود بهتر و تضمين دار تراست.
2-افراطيان عقيدتی در بين شيعيان وسنيان فراوان شده اند ودر سطح جهانی و ملی برای سرنوشت اسلام خطرآفرين شده اند. اهانت های علنی ونيمه علنی فراوان به مقدسات سنيان كه امسال از حجم بيشتری هم برخورداربود از يكسو، وخشونتهای القاعده ای كه بنام عقايد سنی حرم امامان شيعه را منفجر كرد از سوی ديگر، باعث شده كه سنی وشيعه را در وضعيت خطرناكی قراردهد. جنگ پنهان قدرتها در منطقه ما متاسفانه در شرايط فعلی پشت سر مذهب شيعه وسنی قرار گرفته است. كه نتيجه آن برای اسلام ومنطقه حساس ما بسيار تلخ خواهد بود.
هفته وحدت فرصتی است كه طرفداران هردو مذهب و به خصوص رهبران دينی آنان به اين نكات توجه كنند وبه خاطر پيامبری كه سنی وشيعه از بركت اوست، به دام روياروئی نيفتند