اين گزارش را روی وبلاگ و يا سايت "هفت سنگ" پيدا كرديم. فاطمه انتصاری آن را نوشته است. حيف كه دقيق تر و بيشتر ننوشته و آنها كه گزارش را بدست انتشار داده اند نيز حوصله نكرده اند بپرسند و خودشان به آن اضافه كنند! روزنامه نگاری روی وبلاگ ها برای خود داستانی است به ياد ماندنی!

بهرحال گزارشی است ابتكاری به همراه عكس هائی كه بايد مربوط به همين گزارش باشد. گزارش را با هم مرور كنيم. اگر كم و كسری دارد تقصير ما نيست. نويسنده ننوشته و هفت سنگی ها هم يادشان رفته بپرسند!

از جمله يك بررسی كوتاه و مقايسه ای بين سنگ ها، در دوره های مختلف تا بتدريج برسيم به روزگاری كه اسلام جای مذهب زرتشت را درايران گرفت و مردگان را از آن پس به خاك سپردند، اما هنوز نقوش پيش از اسلام را بر سنگ ها حك می كردند. و دهها پرسش بی پاسخ ديگر:

نخستين قبرستان مسلمين در ايران؛ قبرستانی عجيب با قدمت ۱۲۰۰ سال با نقش‌های عجيب‌تر روی سنگ‌هايش در روستايی به نام "سفيدچاه" واقع است.

قبر ملك بادله حاكم شمال در اين گورستان قرار دارد.

ابراهيم، منصور و عبدالرحمن سه فرزند امام موسی‌ابن جعفر(ع) و چندين تن از سادات مرعشی كه روزگاری در آمل حكومت می‌كردند در سفيدچاه دفن شده‌اند.
ضريح چوبی امام‌زاده كه با گنبد نقره‌گونش در دل اين دره زيبا می‌درخشد بنا بر نوشته‌ی كنده‌كاری شده‌اش ۸۴۰ سال قدمت دارد.

سفيدچاه كه به روايت قبر حاج جرجيس سفيدجائی، سفيدجا و در روايت‌های ديگر اسپ ِ‌چاه، اسپ ِ تن و روبار ناميده شده در دره‌ای ميان كوه‌های هزارجريب از رشته‌كوه هميشه باشكوه البرز، در بهشهرِ مازندران واقع است . نقش‌های قبور بنا بر روايتی بر اساس شغل مرده كشيده‌ شده است.