هيچ شاعر طنزپرداز و مطرحی در ايران نيست كه از محمد علی افراشته نيآموخته باشد. البته به اين شرط كه بخواهد طنزش ماندگار باشد و بقول خود افراشته " مردم آن را مثل نقل و نبات" ببرند. شعر بمب اتم او مربوط به سالهائی است كه جهان در وحشت دست يافتن آلمان هيتلری به بمب اتم بسر می برد. با يك حادثه و يا يك كار جاسوسی بزرگ و يا از بيم فاجعه ای جهانی بمب اتم بجای آنكه بدست هيتلر ساخته شود بدست امريكا ساخته شد. آلمان بدون استفاده از بمب اتم شكست خورد و رژيم هيتلر سقوط كرد، اما امريكا سلاح مرگباری را كه به چنگ آورده بود برای زهرچشم گرفتن از جهانيان و نشان دادن برتری خود، آن را در ژاپن در آستانه تسليم بكار برد و فاجعه هيروشيما و ناكازاكی را ساخت. بخشی از اين شعر كه به مردم گرسنه و خرافات زده باز ميگردد، وصف حالی از امروز ايران اتمی نيز هست. بخوانيد:

جيز جيز، پف پف، كيپ است عجب اين وافور
چشمم از حدقه در آمد، زده ام از بس زور
***
ميرزا محمود، تو از ما همه فهميده تري
روی فهم است كه دلال قماش و شكري
تاجرانی كه وكيل اند تو با اغلبشان
همنشين، هم سرپا، همره و هم سروسري
چيست اين مسئله بمب اتم لاكردار؟
كه شده ورد زبان همگی در بازار
**
- بله، از بمب اتم با خبرستم اما
درز بايست كه پيدا نكند مطلب ما
من به اندازه آن مخترعش مطلعم
می دهم شرح ولی بنده بدانم و شما
به سر حقه قسم، ديده نديده باشيد
بالاغيرت كه اصولا نشنيده باشيد
...
تك خشخاش از اينها كه بيفتد به زمين
می پراند همه را صد كيلومتر و صد و بيست
عجبا! جلی وصلی كه از اين بمب اتم
هی هی از شاخ اتم، دم اتم، سم اتم
نزده دست به اين حربه اگر هيتلرخان
به خيالت كه قپی آمده؟ نچ، نچ قربان
روز تسليم بلاشرط كه شد، در آن شب
ول كند هيتلر از اين بمب، وليكن زعقب
***
شيره ای! بمب اتم را چه كنی خانه خراب؟
راست می گوئی و مردی، تو خودت را درياب
خانمان سوزتر از بمب، همين وافور است
انفجاريست دراين حقه كه نايد به حساب
بشكن اين معدن بدبختی و بيچاره گري
چشم واكن كه جهان راست مبارك خبري