در فاصله حدودا 30 کیلومتری جنوب تهران در یک انشعاب از اتوبان تهران- قم؛ تابلوی کوچکی جلب توجه می‌کند که شما را به سمت مهم‌ترین فرودگاه بین المللی ایران هدایت می‌کند.
زمانی دولتمردان ایران با علم به پتانسیل‌های گردشگری و موقعیت جغرافیایی خاص این مرز و بوم و امکان به وجود آوردن مرکز ترانزیتی پروازهای شرق و غرب وهمچنین با توجه به قرار گرفتن فرودگاه مهرآباد در محدوده شهر تهران؛ طرح ساخت فرودگاهی درخور نیازهای توسعه کشور را در نقطه‌ای در منطقه جنوبی تهران در دستور کار خود قرار دادند.
سال‌ها گذشت و این فرودگاه که قرار بود تبدیل به یک افتخار برای کشور ما بشود؛ پس از طی فراز و نشیب‌های بسیار؛ سرانجام به بهره برداری رسید و به نام بنیانگذار یکی از باشکوه ترین انقلاب‌های قرن بیستم؛ امام خمینی (ره) نامگذاری شد.

در واقع قرار بود این فرودگاه نقشی بسزا در معرفی تمدن و توانایی‌های ایران امروز به هر فردی که قصد ورود یا خروج از ایران را از مجرای پایتخت دارد، عهده دار باشد. اما... تنها بارش یک برف سنگین زمستانی باعث خلق صحنه‌هایی در این مکان شد که آرزوهایمان را بر باد رفته حس کنیم.

موضوع از این قرار است که با ورود یک جبهه هوای سنگین که خوشبختانه با پیش بینی و هشدار به موقع سازمان هواشناسی کشور همراه بود؛ تمامی سازمان‌های مسئول در کشور؛ خود را آماده استقبال از این برکت الهی کردند. مطابق پیش بینی؛ تعداد زیادی از پروازهای فرودگاه‌های کشور هم لغو شدند، اما ظاهرا مدیریت فرودگاه‌ها و در راس آنها فرودگاه امام (ره) به عنوان مهم‌ترین فرودگاه ایران؛ در زمانی که مدیران دیگر دستگاه‌ها با تمام توان مشغول برنامه‌ریزی برای گذر از این شرایط اضطراری بودند؛ در خواب غفلت به سر می بردند. نتیجه این غفلت؛ سرگردانی هزاران مسافری بود که هماهنگ با برنامه‌های پرواز خود راهی فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره) شده بودند.

طی سه روز افزون بر یکصد پرواز ابطال شد و مسافرین این پروازها؛ بدون دریافت هیچ پاسخ مشخصی در محوطه فرودگاه به امان خدا رها شدند. شما در طی این چند روز اگر گذارتان به این فرودگاه می‌افتاد تنها با سه دسته از نیروهای مستقر در فرودگاه مواجه می‌شدید.
دسته اول مامورین انتظامی بودند که بسیار فراتر از وظیفه خود و با صبری تحسین برانگیز به ارائه خدمات به مردم سرگردان مشغول بودند. دسته دوم نیروهای اطلاعات پرواز بودند که بی اطلاع ازهمه جا تنها تلاش می کردند با یک لبخند گرم از فشار موجود بر مراجعه کنندگان به این فرودگاه بین المللی بکاهند و دسته سوم کارمندان رستوران‌ها و کافی‌شاپ‌های فرودگاه بودند که به شکلی خستگی ناپذیر درگیر سیر کردن مسافران گرسنه‌ی در راه مانده، بودند. قیمت یک لیوان چای 600 تومان ناقابل بود. تازه
اگر در روز سوم چای وجود داشت و گرنه باید به صرف کاپوچینو و ... به حساب جیب خودتان میهمان می‌شدید.