مصطفی تاج‌زاده عضو شورای مركزی جبهه مشاركت و معاون سياسی وزارت کشور در دولت خاتمی، در هيجدهمين نشست تخصصی بنياد آزادی رشد و آبادانی ايران (باران) با عنوان دموكراسی و توسعه اقتصادی گفت:  امروز اتفاق ديگری در منطقه خاورميانه در حال روی دادن است كه می‌توان از آن به عنوان يك تهديد بزرگ و يك فرصت تاريخی برای ملت‌ها ياد كرد و آن لبنانيزه شدن كشورها يكی پس از ديگری است. در اين مدل، انتخاب نهايی ميان گزينه‌های «جنگ داخلی" و «دموكراسی" است. به اين معنا كه همچنان كه در لبنان به علت تنوع دينی، قومی و جمعيتی امكان اعمال استبداد فردی – گروهی وجود ندارد، بنابراين گروه‌های مختلف دينی و سياسی يا بايد يك همزيستی آرام و مسالمت‌آميز و بدون جنگ داخلی را انتخاب كنند يا شاهد جنگ همه عليه همه باشند.

وضعيت لبنان اكنون ديگر منحصر به فرد نيست و اين مدل در حال تكثير شدن است. امروز در عراق، افغانستان، فلسطين، تركيه و حتی پاكستان مردم ميان اين دو گزينه بايد يكی را انتخاب كنند. طبيعی است كه دموكراسی مشاركتی و سهيم شدن همگان در قدرت، گزينه كم‌هزينه و پرفايده  محسوب می‌شود. در حالی كه انحصارطلبی و تماميت‌خواهی حاكمان و تلاش برای حذف رقبا در اين كشورها در نهايت آن باخت است. در منطقه يا بايد جنگ داخلی را به نظاره نشست يا بايد همه به نوعی تفاهم و سهيم شدن در حكومت دست يابند و اين يعنی گذار از جنگ و هرج و مرج به دموكراسی.

يكی از معدود اصطلاحات لاتين كه حضرت امام از آن استفاده می‌كردند، دموكراسی بود و ايشان همواره از اين واژه به صورت مثبت استفاده می‌كردند و اگر انتقادی می‌كردند، اين بوده كه اگر دولت آمريكا طرفدار دموكراسی است، نبايد از شاه ديكتاتور كه آزادی مطبوعات و احزاب و انتخابات را نقض می‌كند، حمايت كند.

اکنون حفظ امنيت، استقلال و تماميت ارضی كشور و منع تهديدهای داخلی و خارجی منوط به برقراری دموكراسی در كشور است. در ايران علاوه بر اينكه بايد توضيح دهيم كه توسعه اقتصادی پايدار از مسير دموكراسی می‌گذرد، بايد اين مساله را نيز تبيين كنيم كه با توجه به فضای كنونی منطقه، اگر امنيت، استقلال و تماميت ارضی كشور برای ما مهم است برای حفظ آن راهی نداريم جز تن سپردن به مسير دموكراسی.