|
«ما جمعی از مادران اين سرزمين، با توجه به وضعيت مخاطره‌آميز
و پر تنشی كه كشورمان و منطقه در‌آن بسر می‌برد و با توجه به
بيكاری، تورم و گرانی ناشی از سياست‌های ناكارآمدی كه آسيب‌های
اجتماعی در پی دارد، بر آن شديم تا همگان را به
چاره‌انديشی فراخوانيم.
بارديگر مسئلة تحريم و سياست نه‌جنگ و نه‌صلح گريبان ملت ايران
را گرفته‌است و انرژی و اندوخته آنان را به تاراج می‌برد. همان
تحريم‌هايی كه پيش و پس از جنگ 8 ساله شاهد خسارت های مادی و
معنوی آن بوديم و تأثير آن را در عقب ماندن از غافله توسعه و
پيشرفت ديديم.
خطرها و خسارت‌های تحريم اقتصادی در دراز مدت كمتر از حمله
نظامی نيست. تحريم‌ها آرام آرام زندگی مردم را فلج می‌كند.
فرار مغزها و سرمايه‌ها، ورشكستگی كارخانه‌ها، بيكاری، كاهش
توليد، گرانی و فقر و در پی‌آن اعتياد و فساد، از عوارض اين
تحريم‌ها می‌تواند باشد. فقر و فساد بستر ساز و گسترش‌دهندة
خشونت و درگيری درونی ميان خود مردم می‌گردد. ترس و نگرانی از
آينده مانع از اعتماد مردم به يكديگر می‌شود و ما را از تمركز
و همكاری برای تحقّق آرمان‌ها و خواسته‌های مشترك و مهمی كه
به‌خاطر آن‌ها انقلاب كرده‌ايم همچون عدالت‌خواهی، آزادی،
استقلال و ترقی و…. باز می‌دارد.
تحريم‌ها خواسته‌های ملی را فردی می‌كند. در آشفته‌بازار
تحريم، هركس سعی دارد كلاه خود را دودستی چسبيده، بی‌اعتنا به
ديگری، درگير حل بحران‌های معيشتی و عاطفی روزمره خويش باشد.
در حالی‌كه در بحران‌های فراگير، مردم بيش از پيش به اتحاد و
خرد جمعی نياز دارند.
ما امروز بيش از هر زمان ديگر نيازمند همبستگی و همكاری و حضور
اجتماعی هستيم. از دم غنيمت شمردن، بی اعتنايی به منافع ملی،
كناركشيدن از مسائل اجتماعی و تماشاچی ناكار‌آمد بودن دوری
كنيم. از مسئولان بخواهيم در تصميم‌گيری‌های سرنوشت‌ساز به
مردم اعتمادكرده،
آن‌ها را مشاركت دهند. از مسئولان بخواهيم كه اطلاعات و اخبار
را به‌طور شفاف در اختيار مردم بگذارند تا آن‌ها بتوانند با
دلسوزی بيشتر منافع ملی را پاس‌بدارند. ما باور داريم كه
بی‌خبری و جهل هرگز نمی‌تواند ضامن امنيت و ثبات كشور باشد.
چاره‌ای بينديشيم ، فردا شايد فرصتی نباشد!
همراه شو عزيز
تنها نمان به درد
كاين درد مشترك
هرگز جدا جدا درمان نمی‌شود.... |
