اخيراً شاهد پخش برنامه ای از صدا و سيمای جمهوری اسلامی ايران با عنوان « سريال شهريار» می باشيم كه به شرح زندگی و احوال شاعر بزرگ آذربايجانی ايران محمد حسين بهجت تبريزی ملقب به شهريار می پردازد.

با اينكه پخش اين سريال به تازگی شروع شده و تنها يك قسمت از آن به نمايش در آمده ولی چنانچه گويند:«سالی كه نكوست از بهارش پيداست» از همين قسمت نخست، نيت ناصاف و ناراست سازندگان و تهيه كنندگان اين مجموعه آشكار شده و سريال به روشنی در مسير پاره ای اغراض قدم ميزند، تا اينكه در پی شناساندن زوايا و ظرافت های زندگی استاد شهريار باشد.

ايران متشكل از مليت ها و اقوام گوناگون (به علت قرار گرفتن در مركز خاورميانه) است و در اين ميان ملت آذر بايجان نقش و اهميت به سزايی در تاريخ ، فرهنگ و سرنوشت اين مملكت بازی كرده و می كند.

متأسفانه اين سريال در خط فرهنگ زدايی كه شامل مقوله های سنن، آداب و رسوم، لباس و از همه مهمتر زبان می باشد قدم بر می دارد. پوشش زنان و مردان سريال به طرز مسخره ای با آنچه در منطقه آذربايجان  استفاده می شده مغاير است. حتی با گذشت دهه های متوالی و وقوع تغييرات فراوان در لباس مردم آذربايجان كه نتيجه سياست های تغيير فرهنگی منطقه بوده، هنوز هم در شهرها و روستاهای بسياری پوشش مرسوم و قديم آذربايجان حفظ شده كه آنچه در سريال نمايش داده می شود سرسوزنی با اين پوشش همخوانی ندارد. مضحكه تر، اصرار سازندگان سريال بر بيان شدن حدود نود درصد از ديالوگ ها به فارسی و برخی جملات جسته و گريخته بسيار كوتاه به زبان اصلی منطقه يعنی تركی است كه آن هم دست و پا شكسته با زير نويس نمايش داده می شود. گويا غرض سازندگان اين است كه چنين القا كنند كه در آذربايجان مردم اينگونه و به اين زبان صحبت می كنند، يعنی نود درصد فارسی و اندكی هم تركی. اگر سازندگان توجيه كنند كه نه! برای فهم عموم اين كار را كرده ايم! منطقی تر اين بود كه كل سريال به فارسی پخش می شد و اينكه اندك جملات تركی به آن اضافه شود آن هم با زير نويس فارسی بدور از منطق و معنی است. اگر هم قصد اين بوده كه زبان استاد و زادگاه و خويشان وی به كار گرفته شود صواب اين بود كه كل سريال به زبان تركی و با زير نويس پخش می شد.

ولی قدر مسلم منظور هيچكدام از اينها نيست و اين تناقض آشكار شيطنتی است كه فقط فرهنگ و زبان آذربايجان را هدف قرار داده است.