جامعه مدنی - جامعه انفجاری
اينست تفاوت ميان
ج. فرانسه و ج. اسلامی
ابراهيم سراوکی

ديروز به روايتی نزديک به يک ميليون کارگر، کارمند و دانشجو در فرانسه در راهپيمايی های سراسری شرکت کردند. راهپيمايی ديروز با اعتصاب وسيع کارمندان ادارات مختلف و کارگران متروی پاريس و راه آهن سراسری همراه بود که برضد طرح چهل سال کارکردن به جای 37 سال و نيم برای بازنشستگی مبارزه می کنند. اکثر دانشجويان در مخالفت با سوق دادن دانشگاه ها به بخش خصوصی نيز از هفته پيش در اعتصاب هستند. خلاصه اين اعتصاب ها در رفت و آمد با وسايل نقليه عمومی روز های دشواری را برای ديگران رقم زده اند، که وزيری آن را به "روز های جهنمی پاريس" تشبيه کرده است.

آقای سارکوزی از همه می خواهد به اعتصابات خود پايان دهند. و نقل می کند "بايد درايت پايان دادن به اعتصاب را داشت" وقتی زمان گفتگو (يا به قول حجاريان چانه زنی در بالا) پيش می آيد.

موريس تورز رهبر حزب کمونيست فرانسه در سال 1936 زمانی که اين جمله "درايت پايان دادن به اعتصاب" را گفت که تبديل به ضرب المثل شده است جمله وی معنای ديگری داشت. او گفته بود "بايد درايت پايان دادن به اعتصاب را داشت؛ زمانی که نتيجه داده است".

البته رئيس جمهورفرانسه به استفاده از جملات چپ برای پيش برد سياست راست عريان عادت دارد. و در مقابل وزرای سابقا چپ وی از جمله برنارد کوشنر هم دارند در جمله پردازی های راست تبحر پيدا می کنند. گويی همه آنان تلاش می کنند تا مرز بين چپ و راست را در فرانسه از بين ببرند!

هرچند بخشی از کارمندان و کارگران فرانسه نيز فريفته لعاب چپ تبليغات نيکلا سارکوزی شده اند و به او رای داده اند ولی وقتی به قول فرانسوی ها "ساعت حقيقت" فرا رسيد و متوجه شدند که اولين تصميم دولت وی کاهش ماليات افراد پر درآمد و افزايش سالهای کار کارگران است به سنگرهايی که گويا از زمان کمون پاريس و "جبهه مردمی" بين دو جنگ در ياد طبقه آنان حک شده برگشتند.

در اين که چه زمانی کارگران، کارمندان و دانشجويان فرانسه ضرورت به کار بردن درايت خود را برای پايان اعتصاب به کار خواهند برد هنوز روشن نيست، و معلوم نيست اين "روز های جهنمی" به قول آقای وزير کی تمام می شود. آن چه که مشخص است در اين جا هيچ کس از اين که اعتصاب می کند و يا راهپيمايی می کند مورد مواخذه و تنبيه قرار نمی گيرد.

مبارزات اقتصادی و مدنی مردم را به حساب مبارزه برای سرنگونی نيکلا سارکوزی نخواهند گذاشت و دولت از ارتشی ها برای شکستن اعتصاب رانندگان استفاده نخواهد کرد، افراد ناشناس زبان رهبران سنديکا های رانندگان مترو و اتوبوسرانان پاريس را نخواهند بريد، و دانشجويان اعتصابی به زندان نخواهند رفت. مصاحبه با گردانندگان اعتصاب در اخبار و ساعت های پر تماشاچی تلويزيون و راديو پخش شده و در صفحات نخست روزنامه ها چاپ می شود

اين همان تفاوتی است که ايران شاهنشاهی و ايران جمهوری اسلامی، با جامعه ای مانند فرانسه دارد. تفاوتی که باعث متراکم شدن رنج روحی و خشم اجتماعی مردم ايران تا حد انفجار کور اجتماعی  می شود و سر از شورش و تخريب و حتی  ترور و جنگ خيابانی در می آورد، اما در جامعه ای مانند فرانسه به رفرم و عقب نشينی حکومت ها وحدت ملی را تقويت می کند. يعنی همان چيزی که در اين روزهای نگرانی از حمله و جنگ و نزاع قومی و جدائی مليت ها و تکه پاره شدن ايران، کابوس هر ميهن دوستی شده است.