محسنی اژه ای وزير اطلاعات و امنيت، از فردای سخنرانی نوروزی رهبر در مشهد خيلی فعال شده است. اين فعاليت نه درجهت کشف سوراخ های امنيتی در خيمه شورای عالی امنيت ملی و يا مراکز و پايگاه های اتمی و يا دليل به تور افتاده سرداران سپاه در بغداد و يا جنوب يمن، بلکه در جهت بگير و ببند داخلی است. يعنی مقابله با شماری دانشجو که هنوز از نفس نيفتاده اند و چند زنی که برای حقوق مدنی و اجتماعی زنان تلاش می کنند. اگر افتخار علی فلاحيان در هنرمند ستيزی بود، هنر اژه ای  علاوه دانشجو ستيزی و زن ستيزی است. اژه ای هم در جريان محاکمه شهردار وقت و مشهور تهران "کرباسچی" نشان داد تابع فرمان از بالاست، هم در بستن روزنامه سلام و محاکمه موسوی خوئينی ها دادستان کل دوران آيت الله خمينی و نايب رئيس مجلس در زمان وی و هم در گاز گرفتن عيسی سحر خيز در جلسه هيات مطبوعات نشان داد چه کاره است.

بنابراين فعال شدن اژه ای و مصاحبه پشت مصاحبه برای تبيين سخنان رهبر در مشهد و ادعای دستگيری عده ای که عملشان به جاسوسی می ماند و بدنبال "براندازی نرم" هستند بدون همآهنگی با "آقا" نيست. او که مبتکر کشف"انقلاب رنگی" در ايران است، حالا بدعت گذار اصطلاح تازه ای شده است. "براندازی نرم". او دانشجويان و زنانی که زندانی شده اند را از شمار "نرم" براندازان اعلام کرده است!

بايد ديد فرهنگيان و کارگرانی که زندانی شده اند و يا بزودی راهی زندان ويژه وزرات اطلاعات می شوند از شمار کدام گروه خواهند بود. براندازان نرم؟ انقلابيون رنگين؟

شايد هم  از اصطلاح "براندازان گرسنه" درباره دو گروه آخر استفاده کرد.