موج جديد انفجارهای پرتلفات در عراق که با ربوده شدن چند بريتانيائی و آلمانی در بغداد همراه شد، بيش از هر خبر و تفسيری شکست مذاکرات اخير ميان سفرای جمهوری اسلامی و امريکا را فاش ساخت. اين انفجارها و آدم ربائی ها در آستان دو اجلاس مهم "شورای حکام اتمی و اعضای دائم شورای امنيت از يکسو و اجلاس سران 8 کشور بزرگ سرمايه داری جهان در آلمان صورت گرفته و اين گمان که هدف از آن فشار آوردن به غرب برای نشستن پای ميز مذاکراه با مقامات جمهوری اسلامی و قبول ايران بعنوان يک قدرت اتمی  کار چندان دشواری نيست. واين يعنی پافشاری بر ادامه ماجراجوئی های جنگی- اتمی. در تهران نيز مديرکل جاسوس بگيری وزارت اطلاعات و امنيت در يک کنفرانس تبليغاتی بی محتوا و بی سند و مدرک مدعی شد که ضربات ضد جاسوسی مهمی به شبکه های جاسوسی امريکا و انگليس که مرکز آنها در عراق بوده زده است. چه وقت؟ کجا؟ چه کسی؟ چه هدفی؟ و... دهها سئوال ديگر در اين کنفرانس بی پاسخ ماند و نشان داد که اين نيز يک فشار تبليغاتی ديگر به ديدارها و جلسات قريب الوقوع جهانی در باره ايران نيست. جاسوس نه در مرزهای ايران وعراق، بلکه آنجائی لانه دارد که سردار عسگری را به خدمت می گيرد و چندين سال محرمانه ترين اطلاعات را از طريق او جمع می کند. جاسوس آنجائی لانه دارد که جزئيات محل، ساعت و هويت هيات نظامی- امنيتی جمهوری اسلامی را در سفر به اربيل کردستان عراق از قبل در اختيار امريکائی ها می گذارد. مشک سوراخ سوراخ اطلاعاتی- امنيتی جمهوری اسلامی که حتی اطلاعات اتمی نيز از آن چکه چکه نشت کرده و می کند، با اين مانورهای تبليغاتی به هم دوخته نخواهد شد.