بودجه سال آینده را دولت احمدی نژاد با پیش بینی دو هزار میلیارد تومان اوراق مشارکت مردم برای طرح های عمرانی بست و به مجلس پیشنهاد کرد.

محمود بهمنی رئیس کل بانک مرکزی دلیل این تصمیم را جذب نقدینگی در جامعه اعلام داشت و در باره منابع ارزی گفت: برای سرمایه‌گذاری‌ ها 50 درصد مازاد درآمد نفتی در نظر گرفته شده که اگر داشته باشیم می‌دهیم و اگر نداشته باشیم نمی‌دهیم. باید ببینیم به جای حساب ذخیره ارزی آیا صندوق توسعه ملی پیش‌بینی می‌شود یا نه؟

رئیس کل بانک مرکزی در ادامه این مصاحبه نظراتی جامعه شناسانه در مورد جامعه ایران ارائه داد و مدعی شد که بحران ناشی از تحریم ها را دولت احمدی نژاد مدیریت کرده است.

ظاهرا اشاره ایشان به همین آخرین تصمیم، یعنی اوراق مشارکت باید باشد که معنای واقعی آن پیش بینی فاجعه اقتصادی و فشار بیشتر به مردم برای کسر بودجه است. اوراق مشارکت را دکتر مصدق هم فروخت، اما در آن دولت مردم و همه احزاب حاضر در صحنه چون دولت را سخنگوی ملی میدانستند به فراخوان او پاسخ مثبت دادند، چنین همبستگی ملی به هیچ وجه در حال حاضر در ایران دیده نمی شود. جامعه به انواع غیر خودی ها تقسیم شده و در جمع اندک خودی های حاکم نیز همچنان اختلاف و خروج از مدار ادامه دارد. حداقل در دو نقطه کشور جنگ و برادر کشی حاکم است. یعنی در کردستان و بلوچستان. مردم از جنگ وحشت دارند و با سیاست نظامی حاکمیت روی موافق ندارند. آیا اینها به معنای همبستگی ملی و حضور پرشور مردم برای خرید اوراق مشارکت است؟ دولتی که حساب پس نمی دهد با 260 میلیارد دلار فروش نفت در دوران مدیریت خود چه کرده را مردم حمایت خواهند کرد؟