سردار قالیباف روی گلدسته
نقاره ریاست جمهوری می زند!

چندی پیش به دعوت یکی از دوستان از نمایشگاهی که مربوط به نوآوریهای پژوهشی شهرداری تهران بود دیدن کردم. بخش­های مختلفی داشت. به دلیل آخوند بودن، غرفه­ی مسجد محوری در اداره شهر توجهم را جلب کرد. در آن جا کمی بیشتر گپ و گفت­ داشتم. فرصت زیادی نبود، جزوه­ای دادند که نظرات شهرداری را در این باره بخوانم. جزوه با پیام آقای قالیباف شروع می­شد. به طور خلاصه نوشه بود که ما، بین دو مدینه (شهر) قرار داریم؛ مدینة النبی و مدینة النجد که مدینة المهدی (عج) است. این دو مدینه یکی هستند؛ فقط یکی مثل عکس ۴x۳و دیگری در اندازه مثلاً ۴۰۰۰x۳۰۰۰ است. مدل­سازی شهر اسلامی مدینه­ای بین این دو شهر است که اقتباس از شهرهای نبوی و مهدوی است. بعد هم خصوصیات این شهر مورد نظر را نوشته بود که لابد تهران که از او به عنوان ام­القرای جهان اسلام نام می­برند باید این چنین شود. از خصوصیات شهر مورد نظر این جزوه مسجد محوری است. در شهر مسجد محور، اصول مدیریت بر اساس آن پژوهش عبارت است از مرکزیت مسجد برای حکومت، اتحاد، امارت و امامت، تقسیمات کشوری بر اساس ولایات حدوداً خودمختار، سلسله مراتب ولایی، وحدت دین و سیاست.

قبلاً در دوران آقای احمدی­نژاد معروف شده بود که شهرداری نقشه­ی ظهور امام عصر را فراهم کرده و مسیر استقبال را مشخص کرده است. این ادعا که شهر تهران باید مسجد محور شود و ما واسطه­ی بین مدینةالنبی و مدینة­المهدی خواهیم بود هم معلوم نیست بر چه اساسی طراحی می­شود. اگر ما شهرمان و کشورمان را بر اساس مبانی عقلانی اداره کنیم و رفاه جامعه را بیشتر فراهم کنیم، بهتر از هر چیزی دفاع از اسلام و آرمان­های اسلامی است که ادعای اداره کشور را دارد. متأسفانه وقتی فضای تظاهر دینی رواج پیدا می­کند، همه در این مسابقه وارد می­شوند و در نهایت تأثیرات منفی دینی بر جامعه بیش از همیشه خواهد بود. تلاش برای اخلاق محور شدن جامعه ضرورت جدی­تری است که خیلی بد فراموش شده است. البته آن نمایشگاه که من دیدم و در آستانه­ی انتخابات هم بود، به خوبی نشان می­داد که شهرداری تهران تلاش زیادی کرده است!