دولت کنونی چشم دیدن سینمای ایران را ندارد. یعنی فیلم از هندوستان و یا کشورهای دیگری که فیلم های پوچ و باصطلاح آبگوشتی می سازند وارد می کند و به آن رونق هم بخشیده، اما با سینمای ایران مسئله دارد. هم به این دلیل که فیلم های ایران سوژه های داخلی دارند- البته نه همه فیلم ها، بلکه آنها که ممنوع التصویر می شوند- هم به این دلیل که می ترسد باز سینماگران برای خودشان مرجعی شوند که در این و یا آن انتخابات مردم را دعوت به رای به این و یا آن کاندیدا کنند.

همین است که  بنای سالن "سینما توگراف" تهران امروز و فردا، این ماه و آن فصل و بالاخره پارسال و سال بعد می شود.

عزت الله انتظامی می گوید: سالن شماره‌ 2 موزه‌ سینما بنام «سینما توگراف» كه توسط شركت توسعه‌ فضاهای فرهنگی شهرداری تهران در ضلع جنوب غربی محوطه‌ موزه قرار بود بنا شود و حتی در دهه‌ فجر سال گذشته بهره‌برداری از آن اغاز شود، همچنان در حال ساخت باقی مانده است. گفتند دهه فجر نشد، عیبی ندارد، نوروز افتتاح می کنیم. نوروز هم گذشت و افتتاح نشد. گفتند وسط تابستان، یعنی در تیرماه افتتاح می کنیم، اما دراین تاریخ هم نشد. برای این سالن 250 صندلی پیش بینی شده است.

دست هائی کار شکنی می کنند و دست هائی با یقین به بالندگی سینمای ایران – نه در حد منطقه، بلکه در حد جهانی- برای رشد آن می کوشد. از جمله قرار است تاریخ شفاهی سینمای ایران از سوی موزه سینما تهیه شود. محمد حسن پزشک همه سویه برای این کار مایه گذاشته و همزمان دو گروه دیگر نیز سرگرم کار روی این تاریخ هستند. یک هیات پژوهشگر مجموعه مصاحبه هائی که برای تهیه تاریخ شفاهی سینمای ایران انجام شده را بررسی نهائی خواهد کرد و از درون آن تاریخ شسته و رفته سینمای ایران بیرون کشیده خواهد شد.