|
ساده ترین تفسیر از اوضاع این روزهای حکومت و جنبش اینست:
1- حکومت اگر در یکی از روزهای مانند عاشورا، 22 بهمن، 12
فروردین، 22 خرداد و یا هر روز دیگری که مردم می خواهند به
خیابان بیایند، اگر جلوی آنها را نگیرد، در مدت بسیار کوتاهی
که بیش از چند ساعت نخواهد کشید، 5 تا 6 میلیون نفر در تهران و
در شهرهای بزرگ ایران نیز به نسبت جمعیتی که دارند با همین
وسعت به خیابان خواهند آمد. تردید نیست که شعارها آرام تر و
حتی راهپیمائی با سکوت می تواند برگزار شود. دراین صورت این
نتایج بدست می آید:
الف- تمام تبلیغات 7 ماه گذشته حکومت مبنی بر اقلیت بودن
مخالفان و اغتشاشگر بودن مردم نقش برآب می شود و پشتوانه عظیم
موسوی و در اقلیت بودن کامل حاکمیت کودتائی و رئیس دولت کودتا
به نمایش در می آید.
ب- درعرصه جهانی نیز، تمام جهان نا مشروع بودن دولت و حاکمیت
کنونی را به چشم خواهند دید.
پ- تزلزل در میان روحانیونی که تاکنون مخالفت خود را با دولت
بصورت سکوت نشان داده اند به تصمیم قطعی برای پیوستن فعال به
جنبش مردم تبدیل خواهد شد.(حادثه ای که در قم روی داد و همچنان
حکومت در زیر فشار آنست) و در میان نیروهای نظامی و سپاهی و
انتظامی و بسیج نیز ریزش فرمانبری برای سرکوب مردم سرعت خواهد
گرفت.
این یک تیغ قیچی است.
2- حالت دوم، ادامه مقاومت 7 ماهه اخیر برای جلوگیری از به
نمایش درآمدن تظاهرات و راهپیمائی خیابانی مردم و حتی تشدید
سرکوب مردم است. یعنی همان عملی که از روز دوشنبه گذشته ما
شاهد آن هستیم. گسترش دستگیری ها، حضور دائم نظامی درخیابان
ها، حمله به مراکز و مساجد مذهبی اندک شماری که دراختیار
مخالفان حکومت است، و حتی دست زدن به اعدام شماری از زندانیان.
در اینصورت نتایج زیر بدست می آید:
الف- رویدادهای عاشورا در شهرهای بزرگ ایران و بویژه در تهران،
نشان داد که هر اندازه حکومت کفه خشونت را سنگین تر می کند،
کفه مدارا و آرامش مردم سبک تر می شود و کشور می رود به سمت
حوادث خونین خیابانی. چنان خونین که حوادث عاشورا پیش آن کوچک
خواهد بود.
ب- برای دست زدن به چنین خشونتی، در داخل حاکمیت نیز باید
مخالفان این اقدام عقب زده شوند، که در مرحله بعد تصفیه آرام و
یا توام با خشونت آنها شروع خواهد شد. هم از ترس به عقب زده
شدن و هم ترس از تصفیه های بعدی، عملا و از هم اکنون بصورت
بالقوه نیروی مخالف دولت را در دل دولت و حاکمیت شکل بخشیده
است. امری که مهندس عزت الله سحابی نیز اخیرا در یک مصاحبه به
آن اشاره کرده و گفته است که احمدی نژاد قصد عبور از خامنه ای
را هم دارد.
پ- خونریزی بیشتر نه تنها مردم را خشمگین تر خواهد کرد و
پیامدهای غیر قابل پیش بینی خواهد داشت، بلکه مشروعیت خارجی
حکومت را بیش از پیش زیر ضربه خواهد برد. و این درحالی است که
ایران در آستانه اعلام تحریم بنزین و بتدریج صادرات نفت است و
عکس و فیلم های مربوط به حوادث عاشورا و خشونت های حکومت،
افکار عمومی جهان را به سود جنبش اعتراضی مردم ایران بسیج کرده
است. اتحادیه اروپا و امریکا زیر همین فشار افکار عمومی علیه
سرکوب مردم و علیه دولت ایران موضع گرفته اند و حتی روسیه نیز
دراین باره به ایران هشدار داده است.
و این یعنی تیغه دوم قیچی!
بدین ترتیب است که حاکمیتی که با کودتای نظامی نتیجه انتخابات
22 خرداد را به سود خود مصادره کرده، میان دو تیغ تیز یک قیچی
قرار گرفته است!
بیرون آمدن از میان این دو تیغ تیز به شهامت و جسارتی بیش از
جسارت فرمان کشتار مردم نیاز دارد. جسارت عقب نشینی و در گام
اول برکناری دولت کنونی و تشکیل یک دولت موقت برای عبور از
بحران!
آیا چنین جسارتی که نام واقعی آن شهامت انقلابی است، درحاکمیتی
که بموجب اطلاعات فاش شده از داخل بیت رهبری، آلوده به همه چیز
هست، مگر آلوده به شهامت انقلابی وجود دارد؟
|
