خودکامگی قذافی
لیبی را به کام ناتو خواهد برد!
ترجمه پیک نت

مقدمات برای جنگ داخلی در لیبی و دخالت ناتو به رهبری امریکا به بهانه جلوگیری از کشتار و نسل کشی فراهم شده است. روز گذشته مهم ترین خبرگزاری های جهان خبر از نزدیک شدن تصمیم نهائی برای بمباران پایگاه های نظامی لیبی و هدایت و رهبری زمینی مردم لیبی برای یکسره کردن کار قذافی دادند. حتی "آنتی وار" گزارش داد که انگلستان 600 کارشناس نظامی و اطلاعاتی وارد بنغازی کرده است. نیویورک تایمز نوشت که عربستان سعودی با تائید و تشویق امریکا سیل سلاح را به بنغازی منتقل و در میان مردم توزیع کرده است. ظاهرا، آنها که خود را آماده اشغال لیبی کرده اند، برای دریافت چراغ سبز، منتظر تصمیم نهائی سازمان ملل اند و سازمان ملل نیز در انتظار کشتار بیشتر مردم لیبی و روان شدن سیل فراری ها به ایتالیا. بمباران مردم شورشی توسط جنگنده های ارتش لیبی، می رود تا سازمان ملل را برای تصمیم آخر یاری کند. ایتالیا روز گذشته رسما اعلام داشت که حاضر است تمام پایگاه نظامی خود را برای یکسره کردن کار لیبی دراختیار ناتو بگذارد. قذافی هنوز حاضر نیست با رهبران قیام مردم گفتگو کند. مطبوعات و رسانه های تصویری از این رهبران نام نمی برند زیرا منتظرند تا امریکا برای مردم لیبی رهبر خلق کند. این درحالی است که نوع سازماندهی اداره شهرهائی که بدست مردم سقوط کرده کاملا نشاندهنده وجود و حضور رهبری و رهبرانی است که از آنها نام برده نمی شود.

همزمان با این اخبار، روزگذشته پرتیراژ ترین روزنامه آلمان، یعنی "بیلدسایتونگ" مصاحبه ای را با پتر شلاتور کارشناس سیاسی خاور میانه و توماس هاسل کارشناس امور سیاسی از دانشگان برلین انجام داد که تا حدود زیادی حوادث در شرف وقوع را ترسیم می کند. خلاصه این گفتگو را می خوانید:

بیلد : چرا غرب جلوی قذافی را نمی گیرد؟

شلاتورـ پس از تجربه های مصر، عراق  و سومالی ، هیچکس نمی خواهد در لیبی پای به میدان بگذارد. افزون بر این بدون قطعنامه سازمان ملل کسی نمی تواند کاری بکند.

بیلد ــ صحبت از تحریم پرواز در آسمان لیبی است. با اینکار جت های جنگی غرب این امکان را خواهند یافت که در آسمان لیبی پرواز کنند، هواپیماهای قذافی را مجبور به فرود کنند  یا آنها را هدف قرار داده و سرنگون سازند.

هاسل ــ ولی باراک اوباما می داند، هر سرباز آمریکائی که در لیبی کشته شود، از آراء او در انتخابات می کاهد

شلاتورــ این فکر باید مورد تجدید نظر قرار گیرد ـ این یعنی یک عمل جنگی.

هاسل ـ وحشت بزرگ آمریکا از آنست که وضع عراق و افغانستان در لیبی تجدید شود. در آنجا آمریکا برای آزاد کردن رفته بود ولی پس از مدت کوتاهی تبدیل شد به نیروی اشغالگر و با مخالفت بخش بزرگی از مردم روبرو شد. افزون بر این قذافی در روزهای گذشته گام های مثبتی برداشته است.  حال سئوال اینست که اگر بر سر قدرت بماند، آنوقت چه باید کرد؟ چون بعدا خطر این هست که قذافی در سیاست خارجی به  ضدیت با غرب باز گردد.

بیلد ـ ولی آمریکا نمی تواند مدت زیادی به تماشا بنشیند و کاری نکند. نیویورک تایمز خبر می دهد که مقدمات برای پرواز در فضای بین المللی هم اکنون تدارک دیده می شود. هدف عبارتست از : مختل کردن مخابرات و مبادله خبر با بی سیم.

شلاتور ـ علاوه بر این واحد های دریائی بیشتری در نزدیکی تریپولی موضع گرفته اند. آنها می توانند به شورشیان اسلحه برسانند یا به آنها آموزش بدهند.

بیلد ـ نیویورک تایمز حدس می زند که آمریکا می خواهد بطور غیر رسمی، برای کمک به شورشیان، نیروهای ویژه وارد لیبی کند. این روزنامه می نویسد : واحد های ویژه ای که برای این کار آموزش دیده اند می توانند یک شبه قدرت نبرد شورشیان را بهبود بخشند. این تاکتیک در افغانستان بکار رفت و در سال 2001 به سقوط طالبان انجامید.

ولی لیبی افغانستان نیست. لیبی کشوری است که نفت دارد و با غرب معاملات خوب داشت.

هاسل ــ حالا بدشواری می توان بر قذافی تاثیر گذاشت. پیش از این می بایست این فکر ها را می کردیم. قذافی سالها دربان ما در آفریقا ی شمالی بود و با خشونت مانع هجوم پناهجویان به اروپا بود،  خشونتی که خود ما برای دور نگاه داشتن پناهجویان نمی توانستیم بکار بریم.