اعضای سابق اتحادیه انجمن های اسلامی اروپا با محمد خاتمی دیدار کردند. خاتمی دراین دیدار گفت:
 ما و شما چه می خواستیم و تلقی ما از انقلاب و اسلام و مطالبات مردم چه بود؟

 پاسخ روشن است، دین در انقلاب اسلامی طرفدار آزادی بود و مردم را حاکم بر سرنوشت خود می‌خواست. فراخوان به وضعیتی داشت که در آن رابطه خدایگان و برده میان حاکمان و مردم به رابطه ناشی از ارباب بودن مردم و خدمتگزار و مسئول بودن حکومت تبدیل شود.

حاصل انقلاب هم جمهوری اسلامی بود؛"جمهوری" به همان معنی که در همه جای عالم تعریف شده است که در آن محور و مدار باید مردم باشد به اضافه اینکه در آن معیارهای دینی و ارزش‌های اسلامی بخصوص اخلاق و عدالت و کرامت آدمیان رعایت شود. چون فعلیت حکومت در نظام ما ناشی از اراده و رای مردم بود، طبعا لازمه‌اش وجود آزادی است. ما در انقلابمان خواستارحکومت و نظامی بودیم که آزادی بیان و انتقاد، نه تنها حق، بلکه وظیفه مردم (امر به معروف و نهی از منکر) باشد و از زبان رهبر فقید انقلاب این فراز بلند را شنیدیم که حاکمان نبایند بپندارند که کسی را حق انتقاد نیست.
امروز بی‌ابهام و با فریاد بلند اعلام می‌کنیم، از اینکه انقلاب کرده‌ایم پشیمان نیستیم؛ از اینکه به جمهوری اسلامی رای داده‌ایم اظهار ندامت نمی‌کنیم، به طرفداری خودمان از انقلاب و جمهوری اسلامی افتخار می‌کنیم، اما می‌گوئیم نباید جمهوری اسلامی ولو به نام اسلام از مسیرخود منحرف شود.

می‌گوئیم در جمهوری اسلامی باید زمینه مشارکت و حضور در عرصه سرنوشت برای همه فراهم باشد و لازمه آن باز بودن فضا و آزاد بودن احزاب و تشکل‌ها و فعالیت‌هاست و اینکه انتقاد نه تنها ممنوع نباشد بلکه ارزش به حساب آید.

اگر در کشوری انتقاد و بیان آزاد بود بسیاری از مشکلاتی که در اثر سوء مدیریت و حتی توطئه پیدا و پنهان پیش می‌آید از میان برداشته خواهد شد و فسادی که شعار مبارزه با آن را می شنویم ولی عملا در حال گسترش است کاهش خواهد یافت.

ما می‌گوئیم بی اخلاقی و بد اخلاقی آفت بزرگ یک حکومت است و می‌گوئیم ظلم به هر صورت و توسط هر کسی مردود و محکوم است و حال شگفت انگیز است که دلسوزانی که چنین می‌گویند و می‌خواهند به انواع اتهامات متهم و فتنه‌گر معرفی شوند.

فتنه‌گرواقعی افراد یا جریان‌هایی هستند که بی محابا دروغ می‌گویند و آن را به پای نظام می‌گذارند و می‌کوشند تا عرصه را بر هرکس و هر جریان که نمی‌پسندند تنگ کنند و آزادی‌های قانونی را محو و قانون را بی‌اعتبار کنند و چهره دین و نظام را ناپسند و زشت جلوه دهند و حاصل اینها کاهش رضایت مردم و سستی اعتماد جامعه به حکومت و آسان‌تركردن کار دشمنانی است که می‌خواهند ضربه اساسی به نظام و کشور وارد کنند.