دیدار انتخاباتی دو همفکر

باندازه کافی هشدار نیست؟

همه آنها که دستشان در انواع جنایات، تحمیل سانسور و فیلترینگ و پارازیت، دزدی و اختلاس و تحمیل ارتجاع مذهبی به مردم ایران سهم داشته و دارند، صدا و سیما و دهها روزنامه، منبرهای نماز جمعه و شورای نگهبان و مجلس خبرگان را دراختیار دارند و قوه قضائیه مثل موم نرم دردستشان است، همگی بسیج شده اند تا رئیسی را جانشین حسن روحانی کنند و برای این کار همه امکانات خود را به میدان آورده اند. از تقلب و رای سازی هم پرهیز ندارند و تدارک آن را هم دیده اند، مگر یک سونامی روز 29 اردیبهشت راه افتاده و صندوق ها لبریز از رای به روحانی شود که دراینصورت حتی با تقلب و رای سازی هم نمی توانند عزیز کرده خودشان را رئیس جمهور کنند. این بسیج و اراده چنان است که کم کم مرگ ناگهانی هاشمی رفسنجانی نیز زیر سئوال می رود، زیرا دو خط بیانیه و اظهار نظر او کافی بود تا همه این بافته ها را رشته کند. رئیسی که از حالا با نامه به روحانی و صدا و سیما خود را رئیس جمهور میداند، حداقل در یک فقره بزرگ و تاریخی متهم به کشتار سیاسی سال 67 در زندان هاست. او رئیس هیات مرگ در جریان قتل عام زندانیان سیاسی بود. از چنین فردی، وقتی سکان ریاست جمهوری در اختیارش باشد چه انتظاری می توان داشت؟ جز ادامه همان روش و منشی که در گذشته داشته است. احمدی نژاد در همان ماههای اول ریاست جمهوری اش خیز برداشت تا گورستان خاوران را صاف کند و درخت بکارد و آن را پارک کند. یعنی جای پای جنایت 67 را پاک کند. نتوانست و زیر فشار افشاگری ها زورش نرسید. رئیسی آن ناتوانی را به توان تبدیل خواهد کرد و بسیار بیش از آن. این هشدار را باید تبدیل به آگاهی ملی کرد. مصباح یزدی رفتنی است و رئیسی مصباح یزدی تازه نفسی که باید عقب زده شود. کور کور را می جوید و آب گودال را. رئیسی و مصباح یزدی مصداق همین ضرب المثل اند. سر چشمه را با بیل رای و صندوق های انتخاباتی باید گرفت تا سیل نشود!

به تلگرام پیک نت بپیوندید
https://telegram.me/pyknet @pyknet

 پیک نت 2 اردیبهشت