محسن آرمين در جلسه‌ امروز نمايندگان معترض در مجلس شورای اسلامی گفت: اكنون آثار زيانبار و نتايج سوء و غير قابل جبران اين قضايا خود را نشان مي‌دهد.
ما در آستانه‌ برگزاری انتخاباتی هستيم كه توام با عصبانيت و نگرانی از كاهش حضور مردم و همراه با انفعال و سكوت است، اما اين در حالی است كه بازار تشويق و ترغيب از سوی عده‌ای در اين انتخابات داغ است؛ به گونه‌ای كه برخی اصرارها، حتی حالت التماس پيدا مي‌كند، و اين خود نشان‌دهنده‌ فضای جامعه در آستانه‌ انتخابات هفتم است.
برای تشويق مردم گفته مي‌شود كه خارجي‌ها با انتقاد از ردصلاحيت بخش كثيری از رقبا و نامزدهای انتخاباتی، عملا در مسايل داخلی ما دخالت كرده‌اند و به مردم مي‌گويند كه بايد در مقابل اين دخالت‌ها واكنش نشان دهند و همگان را تشويق ‌كنند كه پاسخ دندان‌شكنی به اين دخالت‌ها داده شود.

صدا و سيما نيز همواره اين بحث‌ها را در قالب ميزگرد و مصاحبه با افراد مختلف و به ظاهر نظرخواهی از مردم پخش مي‌كند، اما آيا واقعا اين‌گونه است؟ آيا اظهارنظر ديگران در مورد انتخابات به معنای دخالت در امور ماست؟

اعتراض به نقض آزادي‌ها و حقوق بشر و نيز مخدوش كردن امور ملت به معنای هم‌پيمانی بيگانگان و دشمنان با مخالفان و منتقدان به برگزاری انتخابات ناعادلانه و ناسالم و غيرقانونی است؟

اين اعتقاد از سوی برخی كه اگر ما در انتخابات شركت نكنيم، در معرض فشارهای خارجی قرار مي‌گيريم و اگر مي‌خواهيم تصويری از اوج همبستگی نشان دهيم، بايد در انتخابات شركت كنيم، منطق درستی است، منتها با دعوت و التماس نمي‌توان اين كار را كرد، بلكه بايد زمينه‌ای برای مشاركت نهادينه‌ مردم در تعيين سرنوشتشان فراهم شود. ما بارها گفته‌ايم كه شرط مهم در مقابل تهديدات خارجی، چيزی جز رجوع به ملت و تمكين خواسته‌های مردم نيست.

هرجا بر مردم تاكيد كرديم و مردم‌سالاری تقويت شد، موضع محكم‌تری در عرصه‌ بين‌المللی داشتيم. در واقع علت تهديد بيگانگان يا دشمنان به تعبيری اين است كه ما زمينه‌ آزادی و مردم‌سالاری را داريم كاهش مي‌دهيم، و آمريكا را به نوعی در كشور به عنوان حامی آزادی و نظام خود را به عنوان ناقض حقوق شهروندی نشان مي‌دهيم و اين چيزی است كه باعث امكان ضعف ما در جهان كنونی است.

يك مرجع شيعه درعراق تاكيد مي‌كند كه بايد انتخابات قانونی برگزار شود. ببنيد كه چگونه آمريكا را در موضع انفعال قرار مي‌دهد. اين تقويت نظام و انديشه‌ دينی و مردم ‌سالاری است، يا حذف گسترده‌ رقيبان و نامزدهای رقيب؟ از ميدان به در كردن كانديداهايی كه مورد علاقه‌ مردم هستند و محدود كردن مردم برای انتخاب كردن، كدام ضربه‌پذيری ما را بيشتر مي‌كند؟

هرجا بتوانيم مجلسی قدرتمند، مردمی و واقعی و با حضور نمايندگان واقعی مردم و كرسي‌های مجلس داشته باشيم، انسجام داخلی را حفظ كرده‌ايم.
در برخی تبليغات صدا و سيما بيان مي‌شود كه تهديد دشمن جدی است. اگر آنها واقعا به اين حرف باور داشتند، راه اصلی اين بود كه تاييد صلاحيت‌ها را فراگير كنند و به مردم بگويند كه شما هركه را خواستيد انتخاب كنيد.

آرمين درخصوص تجليل و تكريم مجلس كه اين روزها از سوی برخی صورت مي‌گيرد و در اخبار و همه جا، مجلس در رأس امور عنوان مي‌شود، اظهار داشت: در ميزگردی مطرح مي‌شد كه حتی مجلس از دو قوه‌ ديگر نيز بالاتر است؛ چون دو قوه‌ ديگر ملزم به اجرای مصوبات مجلس هستند و وظيفه‌ نظارت بر كليه‌ امور را دارد. ما كدام را باور كنيم؟ صحبت امروز شما را يا عمل ديروز را؟ آن زمان كه مصوبه‌ مجلس حتی در مورد فروش وسايل اسقاطی نيروی انتظامی از سوی شورای نگهبان رد مي‌شود آيا معتقد بوديد كه مجلس در رأس امور است؟ آيا آن وقت كه رييس كميسيون اصل نود از برخی مسوولين قوه‌ قضايه دعوت مي‌كرد و در كميسيون حضور نمي‌يافتند و بيان مي‌داشتند كه قوا مستقل از يكديگرند، آيا شما حمايت مي‌كرديد كه مجلس در رأس امور است؟ آيا آن زمان كه مجلس، تحقيق و تفحص‌هايی را تصويب كرد، آيا آن زمان هم مي‌گفتيد كه مجلس ناظر بر امور است؟ آيا آن زمان كه مي‌خواستيم قانونی را تصويب كنيم كه وكيل متهم در زندان در هنگام بازجويي‌اش حضور داشته باشد و اين قانون به دليل خلاف شرع و قانون اساسی بودن رد شد، آيا آن زمان هم اين سخنان را مطرح مي‌كرديد؟

در برخی موارد، مصوبات مجلس به خاطر مغايرت با مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی از سوی شورای نگهبان رد مي‌شد. آيا آن زمان هم معتقد بوديد كه قوانين بايد در مجلس تصويب شود؟

شما به گونه‌ای در تضعيف مجلس ششم عمل كرديد كه گويا اميد نداريد روزی در مجلس، اكثريت را پيدا كنيد و حال چگونه مي‌خواهيد با تبليغات، يأس و دلسردی را جبران كنيد؟ چرا سر سوزنی صداقت در اين حرف‌ها كه مايه‌ اعتماد باشد، پيدا نمي‌شود.
 راه اعتلای كشور، نظام و تقويت همبستگی پوزش از ملت و توبه به درگاه الهی است.