دكتر محمدرضا تاجيك مشاور رئيس جمهور در جمع نمايندگان سازمان ملی جوانان سخنان صريحی را درباره وضع امروز جامعه جوان ايران بيان داشت كه حكايت از دركی متفاوت از آنچه اغلب درمجامع رسمی ومذهبی بيان می شود، در ساختمان رياست جمهوری دارد. تاجيك عملا مراجع و روحانيون و رهبران جمهوری اسلامی را دعوت كرد تا سر از گريبان خويش در آورده مستقيم به واقعيات امروز ايران چشم بدوزند. اين واقعيات شايد برای روحانيت و حاكميت تلخ باشد، اما وجود دارد. تاجيك در سخنان خود گفت:

« مي‌‏توان اينگونه نگريست كه همه حق‌‏ها و زيبايي‌‏ها با ما نيست و ديگران هم حق و زيبايی دارند، در واقع در چهره جوان امروز هم زشتی وجود دارد و هم زيبايی.

تا امروز تقاضاها را مصادره به مطلوب كرده‌‏ايم، در جايی كه به جوان احتياج داشتيم كم نياورديم. به لحاظ سخنوری هم كه همگی اهل خطابه‌‏ايم.

ماه عسل گفتمانهای زيبا و بازيگری سخنوران قادر به سر آمده. اكنون دوران كسانی است كه می توانند نقش كليد قفل‌‏های جامعه را بازی كنند. كسانی كه خود راه حل باشند نه مشكل.
 رابطه اعتماد ميان جوان و گروه‌‏های مرجع سنتی نخ نما شده است. از طرفی بايد به اين نكته توجه كنيم كه گروه‌‏های مرجع جديد با گذشتگانشان بسيار متفاوت خواهند بود، به گونه‌‏ای كه حتی برای ما قابل باور نيست.

در گذشته, جوان به گروه‌‏های مرجع اعتماد داشت و وظيفه سخن گفتن را به آنها واگذار نموده بود، اما امروز چنين اعتمادی از ميان رفته است. جوان امروز آموخته كه چگونه جشن‌‏ها, مسابقات فوتبال و مراسم عزاداری را به جنبش تبديل كند. او آموخته چگونه از سينماها, تئاترها, كنسرت ها, رستوران ها و مجامع عمومی به عنوان پارلمان استفاده كند و اينك هيچ عرصه‌‏ای از اين امر دور نمانده است و اين, چهره جديدی به مسائل می دهد.

جوان امروز آموخته كه چگونه از هر محملی برای اعتراض استفاده كند . او با نحوه آرايش ظاهری خود و چگونگی لباس پوشيدنش اعتراض مي‌‏كند.

اپوزوسيون خارج كشور در اين امر سرمايه گذاری كرده و برای ظاهر و پوشش جوانان ما دستورالعمل صادر مي‌‏كند. سلاح جوان امروز بسيار مرگبار است، زيرا اگر مبارزه نرم افزاری باشد نمي‌‏توان در برابر آن اقدامی انجام داد.

جوان امروز ياد گرفته كه چگونه از هر محمل و تجمعی، گروهك بسازد و حركت خود را سازماندهی كند.
 بايد اين چهره جديد را بشناسيم زيرا اگر كماكان با شيوه گذشته به جوان و نيازهايش بنگريم، نسخه‌‏ای مي‌‏پيچيم كه نتيجه‌‏اش همين مشكلات است كه می بينيم.

 بايد مشكلات جوانان را آنگونه كه هست ببينيم نه آنگونه كه مي‌‏خواهيم. بايد كالاهای با ارزش فرهنگی توليد و بصورت انبوه عرضه كنيم و اگر چنين نكنيم جوان كالای فرهنگی ديگران را مصرف مي‌‏كند.

هميشه نمي‌‏توان به هنگام برخورد با مشكل، توپ را به زمين جوان انداخت اگر چنين كنيم از درون استحاله مي‌‏شويم.

وظيفه ما  سنگين‌‏ و شرايط  حساس‌‏ است. جوان امروز دغدغه, هويت دينی و ملی دارد. نبايد گذاشت اين روزنه ها بسته شوند, در غير اينصورت اين گناه به گردن ماست.

دوران احزاب سراسری و دوران گروه‌‏های مرجعی كه خود را پيشتاز مي‌‏دانستند و فرض مي‌‏كردند كه مي‌‏توانند افراد را در پی خود بكشانند به سر آمده است.

شايد در دهه‌‏ای مي‌‏توانستيم در پی گفتمان‌‏های زيبا, صيادت , مقبوليت , مشروعيت و فرصت، سياست ورزی بدست آوريم، اما اين عرصه‌‏ها يكی پس از ديگری ناهموار مي‌‏شود. امروز تحولات جامعه به اراده و هدايت جوانان است.