جلسه بحث و سخنرانی با عنوان «جنبش دانشجويی، پيام‌آور دموكراسي» از سوی انجمن اسلامی دانشكده‌ مديريت دانشگاه علامه طباطبايی در سالن آمفي‌تئاتر اين دانشكده برگزار شد.

در اين مراسم، مهدی اميني‌زاده  گفت: 18 تير و 16 آذر هر دو از سمبل‌های جنبش دانشجويی كشورند و تفكيك و جدايی اين دو روز ممكن نيست.

برخی به ناحق مطرح مي‌كنند كه 16 آذر 32 سمبل جنبش دانشجويی استعمارستيز بوده و اكنون كه از فضای چپ عبور كرده و به ليبراليسم رسيده‌ايم، بايد آن را فراموش كرد و 18 تير را معادل آن قرار دهيم، اما اگر مبارزاتی را كه در 16 آذر 32 شكل گرفت، ارزيابی كنيم، بطلان اين نظرها مشخص مي‌شود.

امين زاده در بخش ديگر از صحبت های خود اشاره به قدرت و مراكز غيرقابل نظارت كرد و گفت:

قدرت چيزی جز اراده‌ ملت نيست و بايد تحت نظارت مردم باشد.

تفكيك قوا، تشكيل احزاب، مطبوعات مستقل و دانشگاهها  از ملزومات نظارت بر قدرت است اما  در كشور ما، هيچ‌كدام از ملزومات ياد شده كارآيی لازم را ندارند و برخی از قوانين و نظارتها  مانع تحقق كارآمدی كامل اين ملزومات است. بخش زيادی از قدرت از حيطه‌ نظارت خارج است و هيچ حزب مخالفی اجازه‌ تشكيل و فعاليت پيدا نمي‌كند، بلكه به سمت انحلال احزاب نيز رفته‌ايم. شناخت ما از قدرت سطحی است و صرفا وجه سياسی قدرت را در نظر مي‌گيريم. بحث زيادی كه امروز مي‌بينيم ناشی از قدرت اقتصادی است كه اين نوع قدرت در سطح سياسی نيز انعكاس پيدا مي‌كند. يعنی در هر مكانی كه منافع اقتصادی به خطر بيفتد بازتاب آن را در سياست مي‌بينيم.

در ادامه‌ی اين مراسم، محمد ملكی نخستين رئيس دانشگاه تهران پس از انقلاب نيز طی سخنانی 16 آذر را نه مبارزه با استعمار بلكه مبارزه با استبداد و ديكتاتوری ناميد و گفت:  در آن زمان مصدق را محاكمه مي‌كردند و يك نظامی ديوانه(سرلشكر آزموده) كه دادستان بود به مصدق توهين مي‌كرد.  در آن شرايط در روز 14 آذر روابط ايران و انگلستان نيز مجددا برقرار شد.  تمام اين عوامل باعث شد كه 16 آذر رخ دهد.

ظلم به دانشجويان منحصر به 16 آذر نمي‌شود و بارها تكرار شده است. سال 41 و 13 آبان 57 نيز شاهد اين حملات بوده‌ايم.

تا زمانی كه دانشجو وجود دارد، جنبش دانشجويی نيز هست.  جنبش كنونی نيز از سال 71 و 72 شروع به جوانه زدن مجدد كرد و اين رشد تا 76 و با روی كار آمدن خاتمی و اصلاحات ادامه داشت.  پس از آن خاتمی حرفهای قشنگی در مورد مردم‌سالاری، جامعه‌ی مدنی و قانون‌مداری زد و او را تشويق كردند.  در همان روزها نشريات وابسته به حاكميت نوشتند تشويق‌كنندگان خاتمی، دانشجو نيستند، زيرا دانشجويان دست و سوت نمي‌زنند اما متاسفانه حضور خاتمی در جريان‌های دانشجويی كمرنگ شد.

حمله به كوی وحشيانه‌ترين حمله به دانشگاه  بود. دانشگاهيان بايد به مقامات سياسی فكر و ايده دهند.  بنابراين به سوی دموكراسی گام برداريد و پافشاری كنيد و برای حل مشكلات به عقل جمعی رجوع كنيد.