گفته می شود بحث بر سر انتخابات آينده ايران، از سطح مطبوعات اروپائی و امريكائی فراتر رفته و به تبادل اطلاعات دريافتی از سفارت خانه های كشورهای بزرگ اروپائی ميان رهبران بزرگترين كشورهای اروپائی كشيده است.

درحاليكه دولت تونی بلر استدلال می كند مردم ايران در انتخابات آينده اين كشور شركت خواهند كرد و جای نگرانی نيست، ظاهرا دولت های فرانسه و آلمان اميدی به اين امر ندارند و نگران سرانجام اين انتخابات، عدم شركت وسيع مردم درآن و تقويت موضع امريكا در برابر سياست اتحاديه اروپا در برابر تهران هستند. انگلستان معتقد به كم رنگ تر شدن مقالات وگزارش های مطبوعات غرب در باره انتخابات ايران و عدم ايجاد توجه افكار عمومی اروپا نسبت به اين انتخابات است. درحاليكه دولت های آلمان و فرانسه چنين امری را ناممكن می دانند و معتقدند اين يك خود فريبی است كه عملا به سود سياست های جناح راست جمهوری اسلامی تمام می شود و سرانجام آن معاملات بزرگ سياسي- اقتصادی ميان اين جناح و انگلستان و امريكاست.

دراين ميان، گفته می شود "سرپل" های چند كشور بزرگ اروپائی (بويژه ايتاليا) ارزيابی ها و اطلاعات دقيقی را پيرامون نظر عمومی مردم در شهرهای مهم ايران و اقشار متوسط و تحصيل كردگان ايران دراختيار اتحاديه اروپا قرارداده اند كه از جزئيات آن اطلاعی در دست نيست.