روزنامه شرق می نويسد كه «كانون توزيع قرص های شادی آور، بر همگان آشكار است: بازار ناصرخسرو!»

همان بازاری كه تا پيش از انقلاب 57  خود را تا كنار درهای  هميشه بسته و غربی كاخ گلستان، - بارگاه و حرمسرای سلطان صاحبقران- پيش كشيده بود و بعد از انقلاب بخشی از بازار سنتی تهران شد. پيش از انقلاب نيز برای خريد اجناس انباری و ارزان و حتی لباس سری دوزی شده به آن می رفتند و حالا برای خريد انباری و ارزان قرص و مواد مخدر به آن سر می زنند! از آن صاحبقران تا اين ولايت ولی زمان چه ها برايران رفته است!

مافيای مواد مخدر، قرص های شادی زا را با عنوان داروی ضد اشتها و لاغری به ثبت رسانده و وارد می كند. از آثار اوليه مصرف اين قرص ها افزايش ادراك های حسی در مدت زمان كوتاه و سپس اختلال در تمركز فكری، اضطراب، تحريك پذيری و توهم، هذيان وعلايم اوليه جنون است.

تشنج و از كار افتادن قلب نيز از جمله زيان های اين قرص هاست و بسياری از آسيب های مصرف قرص هيجان زا تا ماه ها و حتی تا پايان عمر برگشت ناپذير است.

رئيس اداره «پيشگيری و درمان سوء مصرف مواد» وزارت بهداشت هم می گويد: «در حال حاضر 80 درصد ماده مصرفی معتادان در ايران ترياك است و پس از آن هروئين، حشيش و اخيرا مواد مخدر محرك مانند اكستازی (قرص شادی) نيز به آن افزوده شده است، كه مصرف كنندگان اصلی اين آخری نوجوانان و جوانان هستند.