مصطفي تاج‌زاده كه در مراسم روز دانشجو در دانشكده روانشناسي دانشگاه تهران سخن مي‌گفت، با بيان اينكه از زمان مشروطه تا امروز، شاهد چهار جنبش عظيم در كشور بوده‌ايم، از جنبش مشروطه، نهضت ملي شدن صنعت نفت، انقلاب اسلامي و حماسه دوم خرداد به عنوان اين جنبش‌ها ياد كرد.
وي سپس با برشمردن محورهاي جنبش‌هاي يادشده، به محور مبارزه با ظلم اشاره كرد و با بيان اين‌كه

مبارزه با ظلم عامل 50 درصدي رسيدن به اصلاحات است. ممكن است بسته به گفتمان جهاني، نوع ظلم و اولويت آن تغيير كند، اما در اصل مساله تفاوتي ايجاد نمي‌شود.
 دانشجوي ما نمي‌تواند نسبت به سياست بي‌تفاوت باشد و نمي‌تواند همه مسائل را نيز در سياست بداند. نسبت دانشجو با قدرت به سه قسمت تقسيم مي‌شود:

قسمت اول بدبيني نسبت به قدرت است، يعني قدرت را نحس تلقي ‌كردن و دوري از آن، ارزش محسوب ‌شود، در راه دوم قدرت نه خبيث و نه مقدس جلوه مي‌كند يعني اگر در جهت خدمت به مردم باشد مثبت تلقي مي‌شود، در غير اين صورت منفي است؛ در اين عقيده اصل خدمتگزاري است.
در قسمت سوم دانشگاه چنان درگير قدرت مي‌شود كه نقش حزب را ايفا مي‌كند.
تاج‌زاده گفت: من با روش دوم موافقم، يعني دوري از قدرت را با اين تفكر كه تمام حاكمان شبيه به هم هستند قبول ندارم، زيرا در اين زمان، عناصر مثبت منزوي مي‌شوند و چيزي جز حمايت مردمي ندارند.
 دانشگاه نمي‌تواند حزب باشد زيرا احزاب عمري طولاني‌تر از افراد دارند و حداكثر عمر دانشجو در دانشگاه 4 يا 5 سال است، اگر دانشجويي خواهان فعاليت سياسي است يا بايد به يك حزب بپيوندد و يا خود، حزبي را تاسيس كند.
 جنبش دانشجويي بايد آرمان‌هايش را صريح اعلام كند، ظلم زمانه خويش را مشخص كند و بقيه جريانات را به سمت و سوي آرمان خويش سوق دهد و به هيچ حزبي متعهد نشود.
 امروز امكان طرح عميق‌ترين مسائل براي ما فراهم شده و مجتهدان وارد موضوعاتي شده‌اند كه در طول تاريخ تشيع بي‌سابقه جلوه مي‌كرده است. به طريق اولي دانشگاه اين تابوشكني‌ها را مي‌كند زيرا ساير افراد جسارت اين كار را ندارند.
 استبداد بزرگترين درد زمانه‌ي ماست. رژيم سياسي باثبات از حقوق شهروندي دفاع مي كند اما رژيم بي‌ثبات رژيمي است كه با ملتش در بيفتد و از برخي از چيزها خرج كند.
تاجر زاده در باره گروه های فشار گفت:

 نمي‌توان گفت كه اين افراد ناشناخته هستند، بلكه همه‌ي ما اين‌ها را مي‌شناسيم، آنان ديگر حتي چهره‌ي خود را نمي‌پوشانند.
 برخورد قوه‌ي قضاييه با اين افراد بيشتر به يك شوخي مي‌ماند. البته مقاومت مردم در مقابل اين افراد باعث شده كه آنها روز به روز محكوم‌تر شوند،‌ جالب است كه اين افراد تعرض به ميردامادي را محكوم كردند و گفتند كه اين حركت به ضرر ما و به نفع اصلاحات است.
عضو سازمان مجاهدين انقلاب اسلامي هم‌چنين تنها راه برخورد با اين افراد را چاپ عكس آنها در روزنامه‌ها و سايت‌هاي اينترنتي بيان كرد.

 در هيچ دوره‌اي مردم تا به اين اندازه نسبت به شركت در انتخابات ترديد نداشته‌اند، برخي عقيده دارند كه تجربه‌ي 5 الي 6 سال گذشته به آنها نشان داده است كه اگر راي دهند هيچ چيز عوض نخواهد شد، زيرا لازمه‌ي انتخابات اطمينان از تغيير است، ‌عده‌اي نيز تشويق به عدم حضور مي‌كنند و مي‌گويند با شركت نكردن حاكميت يكدست خواهد شد، در اين صورت آمريكا مي‌آيد يا خودمان انقلاب خواهيم كرد.
 برخي در زماني، بحث كودتاي پارلماني را مطرح مي‌كردند و ما مي‌گفتيم كودتاي پارلماني معنا ندارد، كودتا در موارد نظامي به كار مي‌رود، اما امروز اينها راه دلسردكردن مردم را پيش گرفته‌اند تا با راي هفت الي هشت درصدي در انتخابات پيروز شوند.
 در اين صورت با محدوديتهاي فراوان روبه‌رو خواهيم شد.  آگاه‌كردن مردم نسبت به شركت و يا عدم شركت در انتخابات و تاثيرات آن، امروز وظيفه‌ دانشجويان است.