بهزاد نبوی طی سخنانی در دفتر جبهه‌ مشاركت، پيرامون انتخابات مجلس هفتم گفت كه اين انتخابات تنها انتخابات يك دوره مجلس نيست، زيرا انتخاباتی است كه سرنوشت كشور را تعيين می كند.
وی با اشاره به سخنان كسانی كه مي‌گويند مردم در انتخابات مجلس هفتم به اصلاح‌طلبان رای نخواهند داد، گفت:

متاسفانه اين تبليغات كه از سوی محافظه كاران عليه اصلاح طلبان دامن زده می شود. محافظه كاران به دو نتيجه از اين تبليغات اميد بسته اند، نخست عدم مشاركت مردم و دوم عدم آزادی در انتخابات.

اگر مردم در انتخابات شركت نكنند و يا حق انتخاب كردن از مردم سلب شود به طور مطلق و نسبی ‌١٠ الی ‌١٥ درصد در انتخابات شركت مي‌كنند كه طبعا انتخابات كنترل خواهد شد و نتيجه‌ آن به سود محافظه‌كاران خواهد بود. نكته جالب اينست كه در كنار محافظه‌كاران كه علاقه‌ای به مشاركت مردم در انتخابات ندارند، مخالفان اصلاحات قرار دارند كه آنها نيز چه در داخل و چه در خارج  از شركت نكردن مردم در انتخابات دفاع می كنند و تعدادشان نيز رو به افزايش است.

آنها می گويند كه با شركت نكردن مردم درانتخابات پايه های نظام از بين خواهد رفت.

اين دو دسته يعنی محافظه‌كاران و اپوزيسيون برانداز خارج از كشور در عمل در يك جبهه قرار گرفته و يك كار را انجام ميدهند. و همين اشتراك را بين آنها ما در جريان امضای پروتكل الحاقی نيز ديديم.

محافظه‌كاران اميد دارند در انتخابات مجلس هفتم همان 10 الی 15 درصد سنتی و ثابت خودشان در انتخابات شركت كنند و در عين حال روی رد صلاحيت ها سرمايه گذاری كرده اند.

به اين ترتيب، آنها از يك طرف و با دامن زدن به اين تبليغات كه انتخابات آزادی وجود نخواهد داشت و همه اصلاح طلبان رد صلاحيت خواهند شد عدم شركت مردم در انتخابات را تشويق می كنند و از طرف ديگر خود و تشكل های خويش را آماده شركت در انتخابات اعلام می كنند. اين كه همزمان با تبليغ رد صلاحت شدن اصلاح طلبان، از شركت مردم (يعنی نيروهای خود) در انتخابات دفاع می كنند، چيزی نيست جز همين بازی دوطرفه.

به اين ترتيب، اين دوجريان مخالف شركت مردم در انتخابات عملا فضائی را بوجود آورده اند كه بتدريج خودمان هم متقاعد شويم كه اولا درانتخابات شركت نكنيم و ثانيا در انتخابات شكست خواهيم خورد.
نبوی پيرامون آينده ايران و تحولات آن گفت:

امروز شرايط كشور به گونه ايست كه هر روز يوم‌الله است و هزار تحول در آن نهفته است. ما نمی دانيم تا چند ماه ديگر چه پيش خواهد آمد. به همين دليل نه انتخابات آزاد و نه انتخابات غير آزاد تكليفش الان معلوم نيست.

الان صحبت از قلع و قمع افراد است و می گويند پدرتان را در می آوريم، ولی بعيد می دانم چنين چيزی امكان پذير باشد. معلوم نيست روزی كه ليست نامزدها اعلام شود به طور گسترده اين مسايل واقعيت پيدا كند و معلوم نيست آزادی انتخابات تا چه حدی است.

درحال حاضر تحليل ما اينگونه است كه اگر انتخاباتی واقعی بخواهد در ايران انجام شود و مردم در آن شركت كنند، هيچ راه حلی جز آزاد كردن انتخابات نيست.

مردم نيز بايد واقع‌بينانه با مسايل برخورد كنند.

دولت و مجلس ناكارآيي‌هايی داشته‌اند، در عين حال و همانگونه كه قبلا هم در نطقی با اعداد و ارقام اعلام كردم وضعيت اقتصادی كشور بهتر هم شده، گرچه اين بدان معنی نيست كه ما خيلی خوب عمل كرديم.
در زمينه توسعه سياسی نيز همينگونه است. ما، يعنی دولت و مجلس در تحقق شعارهای خود به‌خصوص توسعه‌ سياسی ناموفق بوده‌اند.
شايد عده ای تصور كنند كه انتخاب اصلاح طلبان در برابر محافظه كاران انتخاب بد در برابر بدتراست. اما بخاطر داشته باشيد انتخابات شوراها را كه اگر تكرار شود، محافظه كاران كرسی های مجلس را اشغال خواهند كرد.

يعنی حداقل ديگر تريبونی نيست كه از آن صدايی بيرون بيايد و از نقض قانون بگويد. حداقل مجلس ششم يك حالت بازدارنده دارد و جلوی استبداد مطلق ايستاد كه اين بهتر از يك مجلس بله قربان گوست.

من به دوستان اصلاح‌طلب خود هم مي‌گويم كه عدم مشاركت مردم را تبليغ نكنيد. اصلاح‌طلبان بايد تلاش كنند تا احساس مردم اين شود كه در صورت حضور در صحنه و فعال شدنشان در جهت اصلاح وضع موجود پيش خواهند رفت.
 دفاع از حقوق مردم، افشای اقدامات خودسرانه در سياست خارجه، تشنج‌زدايی و مواردی از اين قبيل، از جمله عواملی است كه اصلاح‌طلبان بايد آن را رعايت و در اين مدت باقي‌مانده آن‌ها را با قوت پي‌گيری كنند و برای تحقق مطالبات مردم بكوشند.
 بر سر حقوق و مطالبات مردم با كسی يا گروهی نبايد معامله كرد.

نبوی با رد اعتقاد گروهی كه شعار تغيير قانون اساسی را مي‌دهند، گفت:  

اين تغيير از چند راه مي‌تواند انجام شود:‌١-  ساز و كار خود قانون اساسی كه بعيد مي‌دانم؛ در صورت تغيير اين اشكالات اگر بيشتر نشود كمتر نخواهد شد. ‌٢-  انقلاب؛ كه هيچ‌ كدام از ما به آن اعتقاد نداريم. ‌٣-  نظارت خارجی، كه اين هم مطلوب نظام و مردم نيست . ما بايد بدانيم كه  راهمان اصلاحات است و اين راه آن‌قدر ظرفيت دارد كه اصلاح در چارچوب قانون عمل شود. در مورد ولايت مطلقه فقيه نيز بايد اصل 110 قانون اساسی در اينمورد قانونمند شود.
 در مورد عملكرد مجلس ششم شايد اشاره به سخنراني‌های قبل از دستور، لوايح و طرح‌های گوناگون، از جمله درباره ممنوعيت شكنجه، برابری حقوق زن و مرد، شنودهای غيرمجاز، نوارهای اطلاعاتی موازی و... همگی مسايلی بود كه مجلس در حد توان آن ها را پي‌گيری كرد گرچه شورای نگهبان آن را رد كرده است.
-----------------

درجريان اين سخنرانی، افرادی كه قبلا موفق شده بودند مانع سخنرانی دكتر پيمان در قم شوند با اجتماع در مقابل محل ورودی دفتر جبهه‌ مشاركت و اطراف آن سعی كردند مانع ورود سخنران به ساختمان شوند، اما بهزاد نبوی چون شب قبل از آن در اين ساختمان مستقر شده بود توانست سخنرانی كند. هنگامی كه مجری برنامه اعلام كرد بهزاد نبوی در جايگاه قرار گيرد و او از ميان جمعيت برخاست، تعجب در چهره‌ برخی سازماندهندگان تجمع مخالفان در مقابل در ساختمان مشاركت كه در سالن و در انتظار اعلام برگزار نشدن سخنرانی بودند عيان شد!

‌٧٠ الی ‌١٠٠ نفری كه مقابل ساختمان اجتماع كرده بودند قصد ورود به محل برگزاری برنامه را داشتند كه با دخالت نيروی انتظامی و حاضران و بسته شدن درب محل برگزاری برنامه، نتوانستند.