سعيد حجاريان، عضو شورای مركزی جبهه مشاركت ايران اسلامی در گفت‌وگو با (ايسنا)، با اشاره به اينكه معمولا بحث‌های پيرامون انتخابات (معرفی كانديداها، ارائه ليست‌های انتخاباتی، رقابت‌های سياسی و حزبی و…) يكی دو ماه پيش از آن آغاز مي‌شود، با اظهار شگفتی از اينكه اين‌ بار درباره انتخابات مجلس هفتم اين بحث‌ها برخلاف گذشته خيلی زودتر مطرح شده است، گفت:  اين كار به نظرم غير عادی است، به ياد ندارم چنين چيزی در ادوار گذشته روی داده باشد. به نظر مي‌رسد برخی از بيم اينكه مبادا تنور انتخابات سرد باشد، از هم اكنون با بحث و گفت‌وگو درباره آن به دميدن در اين كوره ‌پرداخته اند.

ترس از حضور پياپی كميساريای مختلف در ايران نيز از جمله عواملی است كه به اين امر دامن ‌زده است. به ويژه آنكه تاكنون نمايندگانی از كميساريای حقوق بشر و آزادی بيان، آژانس بين‌المللی انرژی اتمی نيز به ايران آمده‌اند و هر بار حضور آنان در ايران، به منزله تبيين و تعيين استانداردها و شا خص‌های بين‌المللی است كه هر نوع عملكردی برخلاف آن نيز منجر به اقداماتی بر عليه ما خواهد شد. بنابراين(فكر كرده اند) بهتر است با گرم كردن تنور انتخابات از حضور ناظران بين‌المللی انتخابات به ايران جلوگيری شود، زيرا در غير اين صورت، از آن‌جا كه استانداردهای مد نظر آن‌ها با شرايط انتخابات ما (چه از نظر نظارت استصوابی، شمارش آراء، چگونگی رای گيری...) منطبق نيست، سراپای انتخابات ما زير سوال خواهد رفت.

حجاريان افزود: در صورت زير سوال رفتن روند انتخابات ما، مجلسی كه شكل خواهد گرفت از نظر آنان نامشروع بوده و مصوبات آن نيز غير قانونی محسوب خواهد شد. همين امر نيز در نهايت در روابط دوجانبه ايران و جهان بين‌الملل، تاثيری نامطلوب برجای خواهد گذاشت.
عضو شورای مركزی جبهه مشاركت با بيان اينكه “در صورت برگزاری انتخاباتی آزاد و عادلانه، ما هراسی نخواهيم داشت” گفت:

حجاريان با اشاره به اينكه به تازگی يكی از مقامات قضايی اعلام كرده تمامی درهای زندان‌ها باز است، هر كس مي‌خواهد مي‌تواند بازديد كند گفت:

اين اظهار نظر در شرايطی ابراز مي‌شود كه برخی وكلا امكان ملاقات با موكلين خود را ندارند و خبرنگاران داخلی و نمايندگان مجلس از بازديد از زندان محرومند. البرادعی مي‌تواند از نيروگاه هسته‌ای نطنز بازديد كند ولی اساتيد دانشگاه خودمان نمي‌توانند چنين كنند.
اين در حالی است كه ما با نظارت‌های آزاد داخلی مي‌توانيم از نظارت‌های خارجی جلوگيری و خودمان عملكرد و وضعيت خودمان را محاسبه كنيم.

در مبحث انتخاب كنندگان در درجه اول بايد توجه داشت كه انتخاب كنندگان حق دارند رای دهند و نه انجام تكليف. از اين‌رو نبايد مردم را مكلف به شركت در انتخابات دانست.
تكليف هم مثل اعمال واجب كفايی است؛ مثل دفن كردن مرده‌ای كه بر زمين افتاده است، يا نماز صبح كه برای اولياء ‌الله شيرين است و برای ديگران كار سختی است. در حالی كه حق به معنی دريافت حقوق حقه، همچون دريافت حقوق سر برج يا ارائه يارانه به هر شهروند شيرين است. همچنان كه مردم برای دريافت يارانه صف مي‌بندند ولی از دفن ميت فرار مي‌كنند.

مردم بايد انتخابات آزاد و عادلانه را احساس كنند و اطمينان يابند كه از حق انتخاب برخوردارند و كسی ديگر جای آنان تصميم نمي‌گيرد و دايره انتخابشان را محدود نمي‌كند.
انتخاب شونده مكلف است به وعده‌هايی كه پيش از انتخابات داده است، جامه عمل بپوشاند و مهمترين تكليف آنان تحری قوه تقنين است برای ممانعت از ايجاد جريان‌های تقنين موازی.
 اين در حالی است كه نمايندگان مجلس با «باي‌پاس» قانون‌گذاری از سوی محافظه‌كاران مواجه مي‌شوند و توان دفاع از حقوق موكلينشان را ندارند. مضاف بر اينكه از حق نظارت، تحقيق و تفحص و ارائه طرح نيز محرومند و مصوباتشان دائما با سد شورای نگهبان و مجمع تشخيص مصلحت نظام روبرو مي‌شود. در چنين شرايطی مردم، يا نمايندگان را ناتوان مي‌دانند، يا ساختار را ناسالم مي‌خوانند و يا تصور خواهند كرد كه نمايندگان از توان لازم برخوردار بوده ولی سازمان‌دهی قوی نداشته‌اند و از اين رو تلاش‌هايشان به نتيجه نرسيده و يا اينكه ارتباط وثيقی ميان مردم با نمايندگانشان وجود نداشته كه اين هم به علت حضور كمرنگ احزاب به عنوان واسطين ميان مردم و نمايندگان است كه نتوانسته‌اند پشتوانه‌ای قوی برای فراكسيون‌ها باشند.

 قطع اميد مردم از نمايندگانشان در مجلس، به اعتراض، نافرمانی مدنی، رفتارهای غير

مسالمت‌آميز و... خواهد انجاميد. به عبارت ديگر اگر مجلس نتواند به استيفای حقوق مردم

بپردازد، راه بر خشونت‌طلبان گشوده خواهد شد.

حجاريان در باره شركت مردم درانتخابات آينده گفت:

مردم در استان‌ها و شهرستان‌های كوچك به علت انگيزه‌های قومی و هويتی، در انتخابات شركت خوبی خواهند كرد ولی در شهرهای بزرگ همچنان مشكلاتی برای حضور مردم پای صندوق‌های رای وجود دارد. البته نبايد فراموش كرد كه اگر موانع حضور مردم رفع نشوند، وضعيت كلان‌شهرها به تدريج به شهرهای كوچك تسری خواهد يافت؛ مضاف بر اينكه شهرهای بزرگ همواره سرنوشت كشور را رقم مي‌زنند. همچنان كه انقلاب هم محصول تحول در شهرهای بزرگ مثل تهران، اصفهان، تبريز و ... بود.

تنها در صورتی كه يك اتفاق خارق‌العاده روی دهد (نوعی شوك‌تراپی از داخل يا خارج) حضور گسترده مردم در انتخابات را مي‌توان تضمين كرد. فشارهای بين‌المللی نمي‌تواند در زمره شوك‌های خارجی باشد، چون گزارش كميسارياهای بازديد كننده از ايران به زودی منتشر نخواهد شد و در مورد آژانس بين‌المللی انرژی اتمی هم كه مهمترين آنهاست تا ژانويه فرصت داريم.( ظاهرا اشاره حجاريان به شرايطی مطلوب برای جناح راست، جهت تظاهرات خيابانی و كشاندن آنها به پای صندوقهای رای بدليل بيم از به خطر افتادن موجوديت ايران است- پيك)