دو مستند سازی که باتهام جاسوسی و کارهای امنيتی در عراق دستگير شده و سرانجام در يک مبادله زندانی (گويا برخی افراد القاعده که به کويت تحويل داده شدند) به ايران بازگشته اند با هاشمی رفسنجانی ديدار کردند.

درايران ديدار هاشمی رفسنجانی اظهارات تحريک آميزی عليه نيروهای امريکا در عراق کرد، که درواقع ادامه صحبت های رهبر در نماز جمعه مصلای تهران بود، که محافل سياسی ايران هدف از آن را استقبال از بوجود آمدن حالت جنگی در کشور به بهانه خطر حمله نظامی امريکا تلقی کرده اند. به اين حالت و شرايط نيز تا آستانه انتخابات مجلس آينده نياز است و پس از پيروزی در آن انتخابات و بستن همه روزنه های خبری به روی مردم گفتگوها و سازش های وسيع با امريکائی ها آغاز خواهد شد!

خبرگزاری های داخلی از اين ديدار تنظيم و تدارک شده گزارش زير را فرستاده اند که بخشی از مصاحبه هاشمی رفسنجانی با دو مستند ساز مورد بحث است و اين درحالی است که گفته می شود اين دو مستند ساز از زمان بازگشت به ايران از همه امور- حتی فيلمبرداري- به بهانه مرخصی کنار گذاشته شده اند زيرا بيم می رود توسط امريکائی ها خريداری شده و دو جانبه عمل کنند!!

خبرگزاری های داخلی گزارش دادند:

اكبر هاشمی رفسنجانی در ديدار با جمعی از حافظان و قاريان قرآن كريم در مجمع تشخيص مصلحت نظام که مستند سازان آزاد شده نيز در ميان آنها بودند گفت:

آمريكا هيچ‌وقت فكر نمي‌كرد كه با آن همه نيرو و توان، در مقابل سد مردمی متوقف شود. واقعا در عراق ابرقدرتی در حال صيد شدن است و آقای بوش هر لحظه منتظر خبر تلخی است؛ اين روزها حتی يك لحظه‌ شيرين در زندگي‌اش ندارد. (مراجعه کنيد به خبر مربوط به سفر شتابزده نخست وزير آلمان و وزير خارجه اين کشور به امريکا برای بحث پيرامون خطرات نظامی امريکا عليه ايران درهمين شماره پيک)
وی ادامه داد: از اشتباهات بزرگ آمريكايي‌ها و انگليسي‌ها اين است كه به فكر مبارزه با قرآن افتاده‌اند و عاقبت آنها همين است كه امروز در عراق به آن دچار شده‌اند. (تلاش برای خروج از بحران اقتصادی و سلطه بر نفت منطقه؛ البته ارتباطی با قرآن ندارد و اين نوع استدلال ها در جمع قاريان قرآن صرفا يک عوامفريبی و در خواب خرگوشی نگهداشتن مردم است.)
رييس مجمع تشخيص مصلحت نظام با اشاره به آزادی مستندسازان ايرانی اظهار داشت: آنان با مقاومت، صبر و تحملشان در مقابل ماموران قصي‌القلب آمريكايی به ما آبرو دادند و برای كسانی كه مدعی آزادی مردم در عراق هستند، سند رسوايی شدند. (اگر اين قصی القلبی تا اين حد باشد که نمونه آن مستند سازان اند، بازداشت شدگان شکنجه شده ای که نه در گذشته، بلکه همين اکنون در زندان اوين نشسته اند و روزگاری نه چندان دور گل سرسبد نيروهای مذهبی انقلاب به حساب می آمدند تاريخی ترين سند رسوائی اند. اگر مستند سازان را قصی القلب ها به کشورشان بازگردانده اند، آقايان رئوف القلب آنها را از در زندان داخل کشورشان برای چند ساعتی بيرون نمی کنند که زن و بچه شان را ببيند.)

پرسش و پاسخ

پيش از سخنان هاشمی رفسنجانی، سعيد ابوطالب يكی از مستندسازان آزادشده از بند آمريكايي‌ها طی سخنانی گفت: شيرين‌ترين لحظه‌ اسارت ما اين بود كه در يك ماه آخر اجازه دادند قرآن همراه خود داشته باشيم.
هاشمی رفسنجانی از وی پرسيد «آمريكايي‌ها از شما چه مي‌خواستند؟» ابوطالب گفت: آنها به ما اتهامات مختلفی مي‌زدند و از ما مي‌پرسيدند كه آيا واقعا برای فيلم‌سازی آمده‌ايم يا خير. آنها از ما اطلاعاتی مانند قيمت زمين در تهران و اوقات فراغت جوانان يا اطلاعاتی را كه در اختيار نداشتيم مي‌خواستند.
ابوطالب در پاسخ به پرسش ديگر هاشمی رفسنجانی مبنی بر اين‌كه «چرا شما را به ام‌القصر منتقل كردند» گفت: نمي‌دانم. در آن‌جا ما را پيش بقيه‌ی زندانيان ايرانی بردند و حدودا 256 نفر غيرعراقی در ام‌القصر اسير بودند.
وی در پاسخ به پرسش ديگری مبنی بر اين‌كه «آيا در بغداد جايی برای نگهداری شما وجود نداشت» گفت: نمي‌دانم. البته 40 روز در فرودگاه بغداد اسير بوديم.
ابوطالب در پاسخ به پرسش ديگر هاشمی رفسنجانی مبنی بر اين‌كه «آيا همه‌ی بازجوها اروپايی بودند و اين‌كه آيا اصلا با عراقي‌ها برخورد داشتيد يا خير؟» گفت: از ابتدا دست نيروهای آمريكايی بوديم و با مسوولان عراقی برخوردی نداشتيم. آنها از قبل مي‌دانستند كه ما فيلم مي‌سازيم كه طبيعتا اين فيلم، ضدآمريكايی در آب درآمد و توانستيم دو سوم از آن را به ايران بياوريم.