مراسم افطار انجمن اسلامی دانشجويان دانشگاه شهيد بهشتی، با سخنرانی جمعی از فعالان دانشجوئی همراه شد. گزيده ای از اين سخنرانی ها را می خوانيد:

سعيد رضوی فقيه از رهبران جنبش دانشجوئي:

از خودزنی دوری كنيم و نمايندگان مجلس را برادران ناتنی تلقی نكنيم، اگر هم نقدی به اصلاحات داريم، نگذاريم در ملاء عام، مورد تعرض قرار گيرد.

مصطفی تنهااز فعالان ملی – مذهبي:

تحت شرايطی كه جهان برای حمايت از نهضت اصلاح‌طلبی در ايران بيش از هميشه متمايل است، وظيفه‌ نيروهای ملی و وطن‌خواه، كوشش برای رسيدن به انسجام فكری و حل چالشهايی كه چالش حاكميت ملی و مساله‌ قوميتها، موضوع استقلال و جهانی شدن، ‌دين، دولت و دموكراسی است. در چنين فضايی، به نقد يكديگر و نقد تجربيات نياز است تا بر پايه‌ شكافتن گذشته، بستر تفاهم و دستيابی به جبهه‌ وسيع دموكراسي‌خواهی فراهم شود.

حبيب‌الله پيمان رهبر جنبش مسلمانان مبارز:

زمانی ميان جنبش روشنفكری و مردم ارتباط وجود داشت و زندانی كردن يك نفر، واكنش مردمی را به همراه داشت، در حالی كه اكنون، پنج‌شش سال است كه بيان برخی از مطالب از محافل خارج نمي‌شود، همانطور كه رنج و خواسته‌های مردم هم در محافل روشنفكری مطرح نمي‌شود.
 نگرانی اقتدارگرايان از پيوند دانشجويان و جامعه است؛ بنابراين دوستان اصلاح‌طلب بايد ديوار ايجادشده را از ميان بردارند و راه شكستن اين ديوار، مطالعه‌ تاريخ جنبشهای ملت ايران است.

قاسم شعله‌سعدی نماينده سابق مجلس و وکيل دادگستري:

محافظه‌كاران گمان كرده‌اند كه با امضای پروتكل مشكلات حل مي‌شود. آنها دچار اشتباهند؛ اولويت بعدی از نظر كشورهای ديگر، تحقق حقوق بشر است.
 تقصير اصلاح‌طلبان در كشتن اصلاحات از محافظه‌كاران بيشتر است، زيرا با عقب‌نشيني‌های بي‌مورد خود، ميدان را به آنها دادند.
 در گذشته، منافع قدرتهای بزرگ با حاكمان ديكتاتور همسو بود،‌ اما امروز منافع اين قدرتها با تقويت جنبشهای مردم‌سالار و حكومتهای دموكراتيك همگام است.

 نرگس محمدی از نيروهای ملی مذهبي:  

‌ تا زمانی كه مردم اقدام عملی نبينند، نمي‌توان از ضرورت مشاركت آنها در صحنه‌ سياسی سخن گفت‌.
وی که در عين حال همسر تقی رحمانی زندانی ملی مذهبی است، با تقدير از عملكرد كميسيون اصل 90، اظهار داشت:‌ اين كميسيون در هيچ دوره‌ای مانند مجلس ششم نتوانسته است از حق و حقوق زندانيان دفاع كند.

زهره آغاجری :

23 سال پيش بحث بر سر اين بود كه اگر كسی اسلحه به دست نگرفت، نبايد در مقابلش ايستاد، آيا زندانيان ما غير از بيان عقيده، جرم ديگری دارند؟ پس اف بر آن كسانی كه ما را مجبور كردند كه دردهايمان را برای سازمان ملل بنويسيم.

دکتر يزدي: اميد به انتخابات آزاد نبايد داشت

ابراهيم يزدی دبيرکل نهضت آزادي:

اتهاماتی نظير تلاش برای دستيابی به سلاحهای كشتار جمعی، نقض حقوق بشر، حمايت از تروريزم و مخالفت با صلح در خاورميانه از عواملی هستند كه مناسبات ايران را با كشورهای ديگر با چالش مواجه كرده‌اند.
 بايد گفت كه بدون تحقق حقوق ملت، اعمال حق حاكميت امكان‌پذير نيست و پيش‌شرط آزادی، انتخابات و ‌تحقق حقوق و آزادي‌های مسلم ملت است.
 در شرايطی كه مي‌دانيم افرادی به دليل فعاليت سياسی و فرهنگی و به جرم ابراز عقيده در زندان به سر مي‌برند، هم‌چنين مطبوعات توقيف مي‌شوند، نمي‌توان به انتخابات آزاد اميدوار بود، مگر همه آنها که مردم‌سالاری اعتقاد اساسی دارند، از جمله جنبش دانشجويی با تمام قوا به صحنه انتخابات وارد شوند. انتخابات آزاد به شرايطی نيازمند است که تنها با ورود به عرصه همه نيروهای سياسی و جنبش دانشجويی محقق می شود.

آزادی تمام سياسيون زندانی، رفع توقيف از نشريات، لغو نظارت استصوابی، فعاليت آزادانه‌ احزاب دگر انديش و برخورداری از حقوق اوليه‌ طبق قانون احزاب، هم‌چنين پايان دوگانگی در برخی از نهادها و خاتمه‌يافتن فعاليتهای غيرقانونی از شرايط يک انتخابات آزاد است که برای آن بايد وارد عرصه شد.

رجبعلی مزروعی نماينده‌ مردم اصفهان در مجلس:  

مهمترين بحثی كه امروز مي‌تواند حركت در اين مسير را به جلو ببرد، پرداختن به بحث حقوق بشر و حقوق شهروندی است. مشكل كشور ما، غني‌سازی اورانيوم نيست بلكه بايد به غنی سازی حقوق بشر توجه كرد. در حالی كه هرگاه از حقوق بشر حرفی زده مي‌شود، برخی از آقايان، آن را به همسويی با كشورهای بيگانه ربط مي‌دهند و مدعی مي‌شوند كه چون برخی از كشورها از لزوم اجرای حقوق بشر در ايران سخن مي‌گويند، پس صحبت در اين زمينه، نشانه‌ی همگرايی با آنهاست.
 ايران به 65 ميليون ايرانی تعلق دارد و ما بايد به اندازه‌ی سهم خود ايستادگی و مبارزه كنيم تا نگذاريم اين ملك مشترك به دست عده‌ای بيفتد كه فكر مي‌كنند مي‌توانند هر كاری كه مي‌خواهند انجام دهند.  در اين راه نبايد عقب‌نشينی كرد بلكه بايد حرف زد و ايستاد