پيرامون مراسم تجليل از شيرين عبادی در دانشگاه امير کبير، کيهان شريعتمداری هم به سبک خود يک خبر منتشر کرده است. تمام هنر شريعتمداری و انديشه و عمل غالب بر امنيتی ها و شکنجه گران و گفتگوکنندگان داخل زندان اوين در دهه 60 و مجريان قتل های زنجيره ای و قتل عام زندانيان سياسی در همين چند خط خبر بازتاب يافته است و به همين دليل خواندن آن بسيار روشنگرانه است.

کيهان شريعتمداری عملا مشارکت را گروهک ( اصطلاحی که در سال 60 عليه احزاب و سازمان های سياسی ابداع شد)، دانشگاه اميرکبير را از داشتن انجمن اسلامی خلع و نام سرود "ای ايران" را بيم زده حذف کرده است. و اين تازه در ابتدای اين چند خط خبر است. بخوانيد:

« مراسم تجليل از شيرين عبادی در دانشگاه اميركبير به ميتينگ سياسی گروهك های ورشكسته و هتك حرمت اعتقادات و ارزش های دينی تبديل شد.
به گزارش خبرنگار ما در اين مراسم كه توسط انجمن ملي- مشاركتی دانشگاه اميركبير برگزار شد، به جای سرود رسمی جمهوری اسلامی، سرود ديگری پخش شد و مجری برنامه از شركت كنندگان خواست تا به احترام اين سرود قيام كنند!»

درحاليکه روحانيون و مقامات حکومتی خود در جلسات خويش می گويند می ترسند زنان و دختران آنها را هم در خيابان ها سوار کنند و ببرند به دوبی، حسين شريعتمداری معلوم نيست برای فريب چه کس و يا کسانی ( لابد فقط روحانيونی که هنوز در اين 24 سال از پستوی خانه خود بيرون نيآمده و نديده اند در ايران فحشی و فساد چه می کند) می نويسد:

« در جريان اهدای لوح های سپاس به شيرين عبادی نيز، حبيب الله پيمان(رهبر جنبش مسلمانان مبارز و از قديمی ترين زندانيان سياسی مذهبی ايران- پيک) و محمد ملكي(نخستين رئيس دانشگاه تهران بعد از انقلاب که سالها در زندان لاجوری بسر برد) از عناصر گروهك ملي- مذهبی اين لوح ها را به وی دادند و در ميان حيرت حاضران در جلسه ملكی دست شيرين عبادی را فشرد!» (فساد و بی دينی از اين بالاتر؟!)

به بخش ديگری از اين خبر توجه کنيد که حسين شريعتمداری و کيهان نويسان از پشت کدام عينک و نقاب به شاعر کهن سال و افتخار غزل ايران نگاه می کند:

« در اين جلسه همچنين سيمين بهبهانی كه علی رغم كهولت سن با وضعيت ظاهری بسيار زننده ای حضور يافته بود، اشعار مستهجنی را در ستايش صلح و آزادي(!) قرائت كرد.»

( ستايش از صلح و آزادی از نگاه کيهان شريعتمداری مستهجن است؟! همانگونه که قتل در خيابان و اعدام در اوين ستايش انگيز!)

در انتهای اين خبر چند سطری، کيهان درد اصلی خود را اينگونه بيان می کند:

« دبير سياسی انجمن ملي- مشاركتی دانشگاه اميركبير نيز در اين مراسم ياد قربانيان سال 67 (منافقين متحد رژيم صدام- کيهان) را گرامی داشت!»

( به اين ترتيب، از نظر کيهان شريعتمداری  فاجعه بزرگی که در دانشگاه اميرکبير اتفاق افتاده، خاتمه سکوت در باره قتل عام سال 67 در زندان های ايران و آنهم در جمع وسيعی است که در آن برنده صلح نوبل حضور داشته است.)