مهندس محمد توسلی از اعضای رهبری نهضت آزادی ايران در مراسم افطار چهارمين روزه سياسی در دانشگاه تربيت مدرس گفت:

ما در اينجا جمع شده‌‏ايم تا با قصد قربت دو خواسته خود را مطالبه كنيم. آزادی زندانيان سياسی و رفع توقيف از روزنامه‌‏هايی كه بر خلاف قانون توقيف شده‌‏اند، مطالبات اصلی ماست.

وی ادامه داد: اگر آزادی زندانيان سياسی را مطالبه مي‌‏كنيم، منطقمان اين است كه اين برادران عزيز، خلاف قانون بازداشت شدند، خلاف قانون نگهداری مي‌‏شوند و خلاف قانون در سلول‌‏های انفرادی نگهداری می شوند. بدون رعايت آيين دادرسی محاكمه شده‌‏اند.
توسلی تصريح كرد: برای خروج از بحران‌‏های جاری اين مطالبات را از مسئولان نظام داريم، اينكه امروز آزادی و آزادي‌‏خواهی به عنوان يك ارزش مطرح شده است و همه مي‌‏پذيريم كه بايد در جامعه آزادی باشد تا ساير مطالبات و ارزش‌‏هايمان محقق شود، يك ارزش والاست.

وی با اشاره به انتقاد برخی مردم از عملكرد مجلس ششم گفت: بنده از عملكرد مجلس ششم دفاع مي‌‏كنم چرا كه در همين حد كه توانسته است در مقابل اقتدارگرايان و فشارها مقاومت كند و نگذارد كار منفی انجام شود، اين خود مثبت است.

توسلی در باره انتخابات آينده مجلس گفت:

در انتخابات شوراها موفق نشديم زيرا مردم شركت نكردند و سرنوشت اداره شهرهای بزرگی مانند تهران افتاد به دست كسانی كه با حدود 5/2 درصد آرای مردم بالا آمده‌‏اند و امروز مي‌‏بينم كه از مشاركت مردم در اداره شهری مثل تهران  نه تنها اثری نيست بلكه امور  پشت درهای بسته و محفلی، تهران اداره مي‌‏شود.

اگر همين سناريو ادامه پيدا كند، مجلس هفتم نيز در اختيار اقتدارگرايان قرار می گيرد و وضعی كه شورای شهر تهران و شهرداری تهران پيدا كرده  در سطح ملی برای مملكت مطرح خواهد شد. در اينصورت  دولت اصلاح طلب خاتمی بازوی همكار خود را از دست خواهد داد و به طور طبيعی زمينه‌‏های استعفای آقای خاتمی فراهم خواهد شد.
توسلی خطاب به دانشجويان گفت:

جنبش دانشجويی به واسطه فشارها و به خاطر نوع عملكردش، ضربات سهمگينی را تحمل كرده است به طوری كه دانشجويان، آن حالت نشاط و روحيه مشاركت در فعاليت‌‏های اجتماعی را از دست داده‌‏اند و اين يك ضايعه بزرگ است.
 اگر دانشگاهيان ما كه كادرهای مديريتی جامعه هستند، اين چنين منفعل باشند، چگونه مي‌‏توان از ديگر اقشار جامعه انتظار داشت كه حضور پر رنگ در انتخابات داشته باشند.
توسلی ابراز اميدواری كرد كه شرايطی فراهم شود تا انجمن‌‏های اسلامی دانشجويان و مجموعه نهادهای دانشگاهی بتوانند در يك جمع بندی از عملكرد خود از سال 78 ( كه سرآغاز دوران ركود و انفعال جنبش دانشجوئی است) به بعد، تجديد نظری در فعاليت‌‏های خود داشته باشند.