| نه،
نه، نميتوانی باران |
| كز
جای بركنی |
| يا
بر تن زمين |
| با
تار و پود سست |
| پيراهنی
ز پوشش رويينه برتنی |
| با
دانه دانههای پراكنده |
| با
ريزشی سبك |
| با
خاكه بارشی كه نه پيگير |
| نه،
نه، نميتوانی |
| باران!
ترا سزد |
| كاندر
گذار عشق دو عاشق |
| وز
راه برگ و پوش |
| حرف
نگفته باشی و نجوای همدلي |
| باران!
ترا سزد |
| كز
من ملال دوری يك دوست كم
كنی |
| ميآيدت
همی كه بشويي |
| گرمای
خون |
| از
تيغ چاقويی كه بريده است |
| نای
نحيف مرغك خوشخوان كنار سنگ |
| يا
بركنی به بام |
| آشفته
كاكلی ز علفهای |
| هرزهروي |
| اما
نميتوانی زير و زبر كنی |
| نه،
نه، نميتوانی زين بيشتر
كنی |
| این
سنگ و صخرههای سقط را |
| سيلی
درشت بايد و انبوه |
| سيلی
مهيب خاسته از كوه . . . |
| |
