مبنای
عمل ما درسياست
خارجی بايد صلحخواهی و تنشزدايی
باشد و دنيا نيز بايد به اين
اطمينان برسدكه
چنين سياستی برای ما يك
راهبرد و استراتژی محسوب ميشود
نه راهكار وتاكتيك.
اگر در سياست خارجيمان تنشزدايی
اعمالشود؛
جريانهای جنگ طلبی كه بر
مسايل حقوق بشر، استقرار
مردمسالاری، مسالهخاورميانه
و سلاحهای كشتار جمعی در
ايران تاكيد ميكنند؛ خلع سلاح ميشوند
چرا كهاهداف
صلحآميز ايران مشخص خواهد شد. سياست
صلح خواهی ما را درتقابل
با جريانهای جنگطلب داخل
آمريكا و به ويژه جريان جنگطلب
درون كاخ سفيدقرار
خواهد داد و همچنين ما را با ديگر
جريانهای صلحطلب دنيا هم سو
خواهد كرد. اگر ميخواهيم سياستخارجيمان
فعال شود؛ بايد نگاهمان در خط
مشی داخلی بر تثبيت مردم
سالاری و حقوق بشرباشد
و در خط مشی خارجی نيز بر صلح
خواهی و تنش زدايی تاكيد كنيم. اگر
بتوانيم اين كار را با شفافيت و
بدون ابهام اعمال كنيم و جريانهای
خشونت طلب و ضدصلح داخلی را نيز
از صحنه سياست خارجی طرد نماييم و
نشان دهيم كهدولت
با آنها و دخالتشان در سياست
خارجی برخورد ميكند، ميتوانيم
با جريان جنگ طلبآمريكا
در صحنه عمل و تبليغات مقابله كنيم.
( اين پاسخی
است كه سحرخيز به خبرگزاری
ايسنا، درگزارش دنباله دار اين
خبرگزاری در باره سياست خارجی
ايران داده است)
