ايران

پيك

                         

عليه سركوبگران و آزادی ستيزان داخلی

احتمال دادخواهی ملی از مراجع بين المللی

 

 

 

 

در جريان اعتصاب غذا در دفتر جبهه مشاركت بيش از هر زمان ديگری به نقش رهبر جمهوری اسلامی در پشت تمام بگيروبنندها و اقدامات ضد اصلاحات پرداخته شد. به صراحت گفته شد كه رهبر جمهوری اسلامی يا آلت دست مافيای پشت صحنه قدرت است و يا خود در پشت صحنه گرداننده است. اين نقش، عليه اصلاحات از زمان انتخابات مجلس رياست جمهوری سال 76 تاكنون ادامه داشته است، كه اوج آن دلسوزی برای دانشجويان خوابگاه دانشجوئی در جريان حمله سال 78 و سپس آن سركوب خونين دانشجويان متحصن و معترض در دانشگاه تهران بود.

در همين زمينه حجت الاسلام محسن كديور در جمع اعتصابيون در دفتر مشاركت گفت:

 

يا رهبر نفوذ كلام ندارد تا دادگستری جمهوری اسلامی دستوراتش را اجرا كند و يا وضع به گونه‌ای است كه دستوراتی علنی و در صفحات مطبوعات از او نقل می شود و دستورات ديگری هم در پشت پرده صادر می شود.

كديور از قول يكی از زندانيان سياسی دوران شاه كه در جمهوری اسلامی نيز زندانی بوده گفت: "يك روز زندان در جمهوری اسلامی برابر با 10سال زندان در قبل از انقلاب است. " وضعيت دادگستری در حكومتی كه داعيه برپايی عدل علوی را دارد، به جايی رسيده كه همسر «تقی رحمانی» به رئيس كميسيون اصل 90 مجلس شكايت مي‌كند كه به وی در زندان اجازه قضای حاجت مستمر داده نمي‌شود و او بايد در سلول، خودش را راحت كند. پرسش اين است كه آيا باعث شرمندگی نيست كه درخواست ما از قوه قضائيه در 25 سال پس از انقلاب اين باشد كه لطف بفرمائيد و به زندانی سياسی، اجازه قضای حاجت بدهيد؟ اين نتيجه همان انقلابی است كه هدف آن بر پای عدالت و آزادی بود؟

كديور با نقل قولی از رهبر جمهوری اسلامی اما بدون بردن نام او گفت: مگر شما نبوديد كه مي‌گفتيد يك روز زندان انفرادی، برابر با ده روز زندان عادی است؟ مگر شما نمي‌گفتيد كه تحمل زندان انفرادی بدترين شكنجه است؟ پس چطور مي‌شود كه به نقل از بازداشت‌شده‌های ما پس از تحمل دوران انفرادی گفته مي‌شود كه احتياج به وكيل ندارند؟

دادخواهی از مراجع بين المللی نيز از جمله طرح هايی بود كه در جريان اعتصاب غذا در دفتر جبهه مشاركت مطرح شد. در اين زمينه نيز حجت الاسلام كديور گفت:

" كمترين كاری كه ما مي‌توانيم بكنيم دادخواهی در سطح داخلی و خارجی است. من در همين جا اعلام مي‌كنم كه اگر دادخواهی ما در داخل كشور به نتيجه نرسد، ابايی نداريم كه دادخواهی خود را به مراجع بين‌المللی ببريم و به آنها بگوييم كه ما از دستگاه قضايی خود، ايمن نيستيم."

  
 
                      بازگشت به صفحه اول
Internet
Explorer 5

 

ی