فريبرز رئيس دانا، پژوهشگر مسائل اقتصادی نيز همزمان با بحث هايی كه پيرامون گزارش رئيس پروژه پول شوئی در سازمان ملل متحد، در مصاحبه ای وضع اقتصادی ايران را تشريح كرد و فلج بودن بخش توليد در برابر بخش تجاری و شتاب خصوصی سازی در كشور را مولد بسياری از مشكلات توليد و افزايش شمار بيكاران كشور معرفی كرد. رئيس دانا گفت:

فرارسرمايه از بخش‌‏توليد به ساير بخش‌‏ها و از جمله خدمات و بازرگانی معضلی خطرناك برای اقتصاد و امنيت كشور است. وقتی توليدی در كار نباشد، اشتغال مفهوم ندارد و زمانی كه بيكاری در جامعه رو به گسترش گذاشت، فقر و فساد و ... دامن‌‏گير كشور مي‌‏شود و فاصله غنی و فقير روز به روز بيشتر مي‌‏شود كه اين موضوع تبعات اجتماعی خطرناكی به همراه خواهد داشت.

آمار فعلی بيكاران بالغ ‌‏بر 4 ميليون نفر است و چنانچه سياست خصوصي‌‏سازی كه با تعديل ساختار و نيروی انسانی همراه است، با منطق و نظارت كافی صورت نگيرد، آمار بيكاران كشور به مراتب بيش از اين رقم خواهد شد.

امروز امپرياليسم اقتصادی به سركردگی آمريكا قصد دارد تمام مرزها را درنورديده و تحت عنوان جهاني‌‏سازی اقتصاد و تجارت، اقتصاد جهانی را تحت سيطره خود قرار دهد و اگر كشوری با آمادگی كامل به اين روند ملحق نشود، آنچه را كه طی ساليان سال به دست‌‏آورده است، به يكباره، از دست خواهد داد. يكی از تبعات خطرناك جهانی شدن تجارت برای كشوری مثل ايران فلج شدن بخش‌‏های صنعت و كشاورزی است.  درس جهانی سازی تشكيل و تقويت سرمايه است ونه توسعه ملی و ايجاد اشتغال. در فرآيند جهانی سازی اين بحث مطرح است كه تا مي‌‏توانی به سود و ثروت بيانديش و منافع ملی را تمسخر كن و دروازهايت را به سوی من بازكن.

 
جهانی سازی فرآيندی است طولانی كه در گذشته اتفاق افتاده و ساليان سال است كه كشورهای مختلف با آن در چالش هستند اما در كشور ما بحث الحاق به سازمان تجارت جهانی ( w.t.o ) چندسالی است كه مطرح شده و پيرامون آن بحث‌‏های مختلفی صورت گرفته كه به اعتقاد من بايد توأم با تفكر و منطق و دورانديشی باشد.
در روند جهاني‌‏سازی، دفاع از حق و حقوق كارگر معنی و مفهوم ندارد و آنچه مهم است، سرمايه و تقويت آن به هر قيمتی است.

مي‌‏خواستند خصوصي‌‏سازی را تقويت كنند تا اشتغال تقويت شود، ميزان بهره‌‏وری بالا برود، صادرات افزايش يابد و از طرفی فقرزدايی در دستور كار دولت قرارگرفت. آيا اين اهداف محقق شد؟

تا كی بايد تاوان اين گونه سياست‌‏ها را بپردازيم، كدام اشتغال، كدام بهره‌‏وری، كدام صادرات و كدام رشد اقتصادی؟  آيا منتظريم كه موج بيكاری به سيلابی تبديل شود و هرچيز را با خود ببرد.

قفل عقب ماندگی ما ساختار اقتصادی كشور است و كليد اين قفل خصوصي‌‏سازی نيست.