عمادالدين باقي در نشست دوره‌اي جبهه مشاركت ايران اسلامي منطقه همدان فروریزی ترس از زندان و از کارائی انداختن این ابزار مخالفان اصلاحات را یک کارزار مهم برای طرفدارن اصلاحات اعلام داشد و گفت:

در اين بخش يكي از اقداماتي كه بايد صورت بگيرد تا جامعه در جاده دموكراسي بصورت سهل‌تر گام بردارد، از كارآمدي انداختن يكسري از اهرم‌هاي ضد دموكراتيك است. مثلا شما نمي‌توانيد در حالي كه زندان بصورت يك ابزار كارآمد سياسي مطرح است، دموكراسي را پيش ببريد. بلكه بايد زندان را از كارآمدي انداخت. يكي از راههاي آن همين است كه ترس‌ها زائل شود. در این چند سال مهم‌ترين ابزاري كه براي توقف اصلاحات بكار برده شد؛  زندان است. اگر اين ابزار گرفته شود، مخالفان اصلاحات ديگر هيچ قدرتی ندارند. آنها پايگاه اجتماعي ندارند، بلكه برعكس در سالهاي گذشته چيزي جز نفرت در جامعه نكاشتند و معلوم است وقتي نفرت كاشتند؛ چه چيزي درو مي‌كنند. مادام كه زندان بعنوان یک ابزار كارآمد باشد، يعني ديگران بترسند و اين اثربخش باشد، به روش آنها در جلوگيري از دموكراسي پاسخ خواهد داد. اما بايد ابزار آنها را از كار انداخت؛ مثلا حتي اگر لازم شد، اصلاح طلبان استراتژي پر كردن زندان‌ها را اتخاذ كنند. يعني به جاي اينكه بنشينيم و منتظر باشيم تا پي در پي دوستان ما و نويسندگان و روشنفكران را بگيرند و به زندان ببرند و رعب بيافرينند، اصلاح طلبان اعلام كنند كه ما چون نمي‌توانيم در اين جامعه كار كنيم و چون همه درها بسته است، به صورت داوطلبانه به سمت زندان‌ها هجوم آورند و خواهان زنداني شدن گردند. اين حركت سبب مي‌شود مشروعيت مخالفين اصلاحات بيش از پيش از بين برود و فشارها ‌بر آنها افزايش يابد.

بحث تسري پذيري عدم مشاركت مردم از شهرهاي بزرگ به شهر های كوچك را هم نبايد ناديده گرفت. انتخابات شوراها ماهيتا سياسي نبود، لذا هر كس مي‌خواست اعضاي شورا از قوم و طايفه خودش باشد، اما انتخابات مجلس ماهيتا سياسي است. يك نوع جهت گيري و پيشداوري مردم نسبت به حكومت در آن دخيل است.

در انتخابات مجلس هفتم بخاطر همان بحث تسري پذيري عدم مشاركت مردم ممكن است حضور مردم كمتر باشد و مردم با راي ندادن، نظر خود را اعلام كنند.