به نام خدا

رؤسای سه‌گانه محترم جمهوری اسلامی ايران

پس از گذشت قريب به دو ماه از بازداشت تنی چند از نيروهای ملی- مذهبی (تقی رحمانی-هدی صابر- امير طيرانی- رضا عليجانی)، ملاقات با خانواده‌ها ميسر گشت. اما اين ملاقات‌ها بيش از گذشته، موجب نگرانی و اعتراض خانواده‌ها گشت. شرايط نامساعد و وضعيت جسمی بسيار نگران ‌كننده بازداشت شدگان در ملاقات‌ها كاملاً مشهود بود و خانواده‌ها نسبت به سلامتی و وضعيت جسمی عزيزان خود احساس خطر جدی مي‌نمايند و از مسؤولان، تقاضای اقدام عاجل و قاطع دارند.

1- ملاقات امير طيرانی در تاريخ 12/5/82، رضا عليجانی در تاريخ 14/5/82، تقی رحمانی 19/5/82 و هدی صابر 20/5/82 در زندان اوين انجام شد.
2- در پی مراجعات خانواده‌ها به بخش كامپيوتر و مرور ليست زندانيان و حتی مراجعه به اطلاعات اوين، روشن شد كه پس از گذشت قريب به دو ماه از بازداشت عزيزان ما تاكنون اسامی بازداشت شدگان ملی- مذهبی در ليست رايانه موجود نمي‌باشد، تا جايی كه برخی از مسؤولان زندان از حضور اين افراد در زندان اظهار بي‌اطلاعی مي‌نمودند.
3- در اين ملاقات‌ها عزيزان ما دچار كاهش وزن‌های چشمگير شده بودند تا جايی كه بازداشت شدگان در لحظه‌های ابتدای ديدار، حتی برای فرزندان و مادران قابل شناسايی نبودند و ملاقات‌ها با اعتراض خانواده‌ها نسبت به وضعيت جسمی بازداشت شدگان همراه بود. پس از اين ديدارها، خانواده‌ها و به ويژه فرزندان آسيب روحی و روانی جدی ديده‌‌اند و اشك و آه ارمغان ملاقات‌های عزيزان ما، برای پدران و مادران بي‌پناهی است كه فرزندان خود را در بدترين وضعيت جسمی ديدند.

4- هواخوری بازداشت شدگان به طور مرتب انجام نشده و در صورت انجام فقط 10 دقيقه در روز بوده است.

5- بازداشت شدگان از زمان بازداشت در سلول انفرادی بوده‌‌اند.
6- برخی از عزيزان ما در سلول‌های انفرادی دچار بيماري‌های جديد و تشديد بيماري‌های قبلی شده‌‌اند و اين مسأله به شدت موجب نگرانی خانواده‌هاست. عدم درمان اين بيماري‌ها موجب تشديد فشار بر روی آنها شده و تا مرز از پای درآوردن بيمار پيش رفته است.
7- فشار روحی و روانی بر روی بازداشت شدگان زياد بوده و اين امر در ملاقات‌ها و نحوه اعتراضاتشان كاملاً واضح و روشن بود.

8- آنها از امكانات اوليه و بسيار محدود سلول‌های انفرادی هم محروم بوده‌‌اند. از جمله تغذيه (مثلاً از هر گونه ميوه يا لبنيات و...)، بهداشت حتی دستشويی به موقع (برخی از بازداشت شدگان در طی مدت بازداشت دچار بيماری تكرر ادرار شده‌اند) و هواخوری روزانه در هر روز كه حتی رنگ پوست آنها تغيير كرده بود.

9- بازداشت شدگان در ايزوله مطلق واقع شدند. آنها از دسترسی به روزنامه، كتاب و نوشته و امكان نوشتن محرومند، حتی در ملاقات‌ها اجازه داده نشد كه كوچكترين خبری به آنها گفته شود.

10- در ملاقات‌ها اعلام شد كه صحبت در مورد وضعيت پرونده و اتمام يا عدم اتمام مرحله مقدماتی يا روشن شدن اتهامات و حتی نحوه نگهداری بازداشت شدگان ممنوع است و به محض صحبتی در اين زمينه ملاقات را قطع مي‌كردند و ديدار خانوادگی را با تنش مواجه مي‌ساختند.

11- ملاقات‌ها با حضور تعداد زيادی از مأموران انجام مي‌شد كه دخالت مكرر و ناشايست آنها و تهديد به قطع ملاقات‌ها فضا را با اضطراب و فشار روانی از جمله برای فرزندان و خانواده‌ها و افراد بازداشت شده آكنده مي‌نمود.

12- عزيزان ما به لحاظ روحی از وضعيت بسيار خوبی برخوردار بودند و اعتراض خود را به اقدام غيرقانونی و غيرانسانی با خود اظهار مي‌داشتند و نسبت به برخوردهای صورت پذيرفته و بازداشت خود معترض بودند و خود را بي‌گناه مي‌دانستند.
13- برخی از بازداشت شدگان نسبت به عدم تفهيم اتهام خود معترض بودند.
مسؤولان محترم

هر چند در ابتدای دستگيري‌ها نيز بسياری را باور بر اين بود كه اين افراد از اتهام دست داشتن در اغتشاشات و حوادث ماه‌های اخير مبری هستند و حتی وزارت اطلاعات نيز چنين اتهامی را نپذيرفت و تاكنون هيچ گونه مدركی نيز ارائه نشده است، اما اكنون كه بازداشت شدگان حتی بر عدم تفهيم خود در طی قريب به دو ماه صحه مي‌گذارند، پيداست كه عزيزان ما حتی از نقطه نظر بازجويان و بازداشت كنندگان نيز اتهامی ندارند. اما سؤال اينجاست كه اين بازداشت موقت دوماهه و سلول‌های انفرادی و عدم ملاقات با وكيل و حتی كوچك‌ترين تماس با خانواده با چه توجيه عقلی، حقوقی، انسانی و اخلاقی صورت مي‌پذيرد؟
اين در حالی است كه اين گونه بازداشت‌ها و برخوردها برای ايران، نظام و دين بسيار پرهزينه بوده و در شرايط حساس كنونی كه همه خطر را گوشزد مي‌كنند به اعتبار بين‌المللی ما ضربات مهمی را وارد مي‌نمايد.

ما خانواده‌های بازداشت شدگان ملی- مذهبی با انتشار اين نامه به خطر افتادن جدی سلامت و جان عزيزان خود را به سران سه قوه و مسؤولان و پيگيران، مصرانه و با تأكيد اعلام مي‌نماييم و خواستار پاسخگويی به خواسته‌های بحق و قانونی و انسانی خود مي‌باشيم.

1- آزادی هر چه سريعتر بازداشت شدگان.

2- روشن شدن وضعيت پرونده، اتهامات و دلايل اتهام و برگزاری دادگاه علنی با حضور هيأت منصفه.

3- اعزام تيم پزشكی معتمد خانواده‌ها و كميسيون اصل نود و كميسيون بهداشت مجلس شورای اسلامی.

ما خانواده‌ها، خواهان اقدام عاجل و قاطع شما مي‌باشيم و چنانچه به نگراني‌های جدی ما از جمله عدم امنيت و سلامت جان عزيزان ما پاسخی داده نشود، از طريق اقدامات ديگر و استمداد از حقوق بشر سازمان ملل و مجامع بين‌المللی اقدام خواهيم نمود.
خانواده‌های بازداشت شدگان ملی-مذهبی (تقی رحمانی-هدی صابر-امير طيرانی-رضا عليجانی) 22/5/82

رونوشت‌هايی از اين نامه برای رياست و نمايندگان كميسيون‌های اصل نود و امنيت ملی، بهداشت مجلس، شورای عالی امنيت ملی، رئيس كميسيون حقوق بشر اسلامی، كانون وكلای مدافع حقوق بشر، انجمن صنفی روزنامه‌نگاران، انجمن دفاع از آزادی مطبوعات و كميسيون حقوق بشر سازمان ملل متحد ارسال شده است.