اين عكسی است از مصاحبه اجباری دانشجويان در زندان اوين كه مخابره شده است. ميز و صندلی كه 24 سال است با شلاق و شكنجه و شستشوی روانی زندانيان سياسی را پشت آن می نشانند. آنها كه مجبور به مصاحبه می شوند، چند ماه بعد چيزهائی می گويند كه نفی گفته هائی است كه پشت اين ميز گفته اند. آنهائی كه كه پشتشان به دوربين است خبرنگاران هميشه در صحنه اوين اند! اين مصاحبه و اين عكس، ارزش چند خط زيرنويس هم نداشت، اگر يك قاب عكس در كنار دو قاب عكس ديگر، بالای سر مصاحبه شدگان قرار نداشت. بنيانگذار جمهوری اسلامی پس از بازگشت ازتبعيد در بهشت زهرا رهبری خود را با اين جمله اعلام كرد: " من توی دهن اين دولت( دولت بختيار) می زنم. من به پشتوانه اين ملت (ميليون ها جمعيتی كه از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا از او استقبال كرده بودند) دولت تعيين می كنم." سكان جمهوری اسلامی را پس از درگذشت او، مجلس خبرگان به رهبر كنونی جمهوری اسلامی داد و از درون مجلس خبرگان رهبر شد. بموجب اين عكس كه بسيار پرمعنی است، رهبر سوم و جانشين رهبر كنونی جمهوری اسلامی قرار است در زندان اوين رهبر شود و با همين انگيزه نيز عكس او را در كنار آيت الله خمينی و رهبر كنونی قاب كرده و بالای سر نسل جوانی كه نمايندگانش را از اتاق های بازجوئی و شكنجه به پشت اين ميز منتقل كرده اند آويخته اند. شتاب رويدادها و خشم و نفرتی كه در جامعه متراكم شده مجال اينگونه رهبر تراشی را به سيمای جمهوری اسلامی، به دادستان جديد و جوان تهران و ديگرانی كه شاهرودی را جلو انداخته اند خواهد داد؟