چند تن از 9 دانشجوئی كه آزاد شدند، پيش از آزادی در يك مصاحبه شركت داده شدند. سخنان آنها كه تقريبا همگی يكسان بود، همان مضامينی را داشت كه پيشتر عليرضا افشاری دبيروقت تحكيم وحدت در يك مصاحبه امنيتی ك تلويزيون مبتكر آن بود پخش شد. افشاری سرانجام در فرصتی كه بموجب مرخصی استحقاقی بدست آورده بود گفت كه تمام آنچه كه در آن مصاحبه گفته بود زير فشار و ارعاب بود و هرگز به ميل و اراده خود در آن مصاحبه تلويزيونی شركت نكرده بود.

مصاحبه ای كه برای دانشجويان اخير ترتيب دادند نيز از همان نوع مصاحبه ها بود و به همين دليل نيز مطبوعات و روزنت های مطرح خبری كه از اصلاحات دفاع می كنند، برای اين اظهارات ارزش خبری قائل نشدند و با اشاره ای كوتاه  از كنار آن گذشتند. ظاهرا قاضی مرتضوی و دادگستری تهران كه درجريان تظاهرات اعتراضی تيرماه خود را آماده صدور فرمان انتشار اخبار و گزارش های امنيتی كرده بودند، بدليل افشای ماجرای تجاوز و شكنجه و قتل دكتر زهرا كاظمی، خبرنگارعكاس ايرانی-كانادائی نتوانستند مطبوعات طرفدارا اصلاحات را ناچار سازند تا اين مصاحبه های امنيتی را آنگونه كه مورد نظرشان تهيه كنندگان آن است منتشر كنند. اين شيوه، يعنی تهيه مصاحبه و ارسال آن برای مطبوعات و صدور دستور انتشار آن، يادگار شوم دوران شاهنشاهی و ساواك است و دو چهره مشخص آن دوران مبتكر آن بودند "سرهنگ فردوس" و "تدين" كه اولی در ساواك و دومی در وزارت اطلاعات وجهانگردی ( كه اكنون وزارت ارشاد شده) مسئول تهيه اين نوع اخبار و ارسال آن برای مطبوعات و صدور فرمان انتشار آنها بودند. مقاله ای كه عليه آيت الله خمينی نوشته شده بود نيز همينگونه در اختيار مطبوعات وقت در زمان شاه گذاشته شد و آنها را مجبور به انتشار آن كردند. سعيد مرتضوی و عليزاده (دادستان و رئيس دادگستری تهران) پا جای پای سرهنگ فردوس و تدين گذاشته اند!

انجمن دفاع از آزادی مطبوعات در روز خبرنگان و درتحصن روز گذشته بدرستی به خبرنگاران توصيه كرد كه در مصاحبه های امنيتی شركت نكنند و اين نوع مصاحبه ها را برای روزنامه های كيهان، جمهوری اسلامی و رسالت بگذارند تا اختصاصا منتشر كننده آنها باشند.

مصاحبه چند دانشجوئی كه با موافقت رهبر آزاد شدند، همچنين نشان داد كه رهبر جمهوری اسلامی در جريان اين مصاحبه و خودزنی سياسی در زير فشار زندان و بازجوئی بوده  و به همين دليل با آزادی آنها موافقت كرده است.

اين شيوه نيز، شيوه ای كهنه و قديمی است و تاريخ آن به دوران ستم شاهی بر می گردد. از جمع گروه های سياسی و از جمله گروهی كه خسرو گلسرخی و كرامت دانشيان در جمع آنها بودند، آنها كه حاضر به مصاحبه شدند و آريامهر را ستودند آزاد شدند و آنها كه زير بار اين نوع مصاحبه ها نشدند تيرباران شدند، كه گلسرخی و دانشيان از اين زمره بودند.

حافظه تاريخی مردم ايران حادثه ديگری را نيز به خاطر دارد و آن حضور رهبران موتلفه اسلامی با گردن های خم در مراسم سپاس آريامهر است كه منجر به آزادی امثال حبيب الله عسگراولادی، علی اكبر پرورش، اسدالله لاجوردی، اسدالله بادامچيان و جمع ديگری از هم انديشان آنها شد و امثال آيت الله منتظری و آيت الله طالقانی و اعضای رهبری حزب ملل اسلامی تا انقلاب 57 در زندان ماندند.