دكتر فريبرز رئيس دانا اقتصاد دان دگرانديش كشور، طی سخنانی درمراسم بزرگداشت دكتر مصدق در دانشگاه شهيد رجايی گفت:

تمام تلاش‌‏های مصدق در سايه دموكراتيزم انجام مي‌‏شد و او با تمام وجود به دموكراسی معتقد بود. مصدق هرگز حاضر نشد غير قانونی بودن حزب توده را بپذيرد، چرا كه معتقد بود هر پديده‌‏ای كه برخاسته از بخشی از مردم باشد، قانونی است.

دموكراتيزم مصدق؛ دموكراسی ليبرال نبود، بلكه سوسيال دموكراسی بود، يعنی به دموكراسی توأم با عدالت اجتماعی معتقد بود و نمونه توجه او به عدالت اجتماعي؛ تصويب قانون تامين اجتماعی برای اولين بار در كشور بود كه امروز از بزرگترين سرمايه‌‏های اجتماعی كشور است. مصدق همچنين پايه‌‏گذار تثبيت دستمزد كارگران بود و اين حركت‌‏های مصدق، وعده‌‏های تو خالی نبود بلكه اگر مي‌‏خواست رياكاری كند، مي‌‏توانست مانند شاه اصلاحات ارزی را مطرح كند.

مصدق اين سياست را براساس هوشمندی شخص خود و با حمايت مردم در پيش گرفت، چرا كه او حقيقتاً دارای ايدئولوژی بود، انتشار پول كه توسط مصدق صورت گرفت و با مخالفت برخی افراد قرارگرفت، بنابرمستندات خود او در دادگاه نه تنها نرخ تورم را در كشور بالا نبرده بلكه موجب كاهش تورم نيز شده بود.

دموكراسی مصدق اين نبود كه هر سال يكبار مردم به پای صندوقهای رای بيايند و پس از انتخابات باز همان افراد حكومت كنند، بلكه بر اساس دموكراسی او بايد مردم نقش مستقيم در اداره كشور داشته باشند.

رئيس دانا در پاسخ به سئوال يكی از دانشجويان در مورد مخالفان اصلی اصلاحات اجتماعی در زمان مصدق گفت:

(علاوه بر دربار و شاه) بخش‌‏هايی از روحانيت با برنامه‌‏های اصلاحی دكتر مصدق مخالفت مي‌‏كردند، البته كسانی هم مانند آيت‌‏ا... طالقاني, زنجانی و حاج سيد جوادی حتی پس از بروز مشكل ميان مصدق و كاشانی كاملاً از مصدق حمايت مي‌‏كردند.

از جمله مخالفان ديگر مصدق بخشی از بازاريان بودند. بخش‌‏هايی از بازاريان به خاطر نگرانی از به خطر افتادن منافع اقتصادی خود با برنامه‌‏های مصدق مخالفت مي‌‏كردند. البته در ميان بازاريان نيز افرادی مانند شمشيري, كازرونی و عالی نسب بودند كه حامی مصدق بودند.

در ميان كارگان هيچ جنبش مخالفی با مصدق وجود نداشت و كارگران از مصدق حتی بيش از حزب توده هم حمايت مي‌‏كردند. در واقع حاميان مصدق, بخش‌‏های آگاه جامعه بودند كه البته تعدادشان بسيار محدود بود.

كارهای مصدق برخلاف نظر برخی افراد، هرگز از روی لجاجت(مثلا با شاه و دربار) نبود چرا كه لجاجت زمانی وجود دارد كه اصول نباشد و مصدق اصول داشت و روی اصول خود ايستاده بود و البته در صورت لزوم انعطاف پذير هم بود.