در اين آشفته بازار فحشاء، اعتياد، سرگردانی جوانان، نبودن امكان سرگرمی جوانان، فيلترينگ سياسی اينترنتی و انواع فشارهای ديگری كه به جوان وارد می شود، در شهر محلات هفته گذشته يك باشگاه بازی بليارد داير شد. اميد فرمانداری و شهرداری خمين آن بود تا بلكه از سرگردانی جوان ها در گذرگاه های شهر تاحدودی بكاهد. باشگاه راه افتاد و از آن استقبال هم شد، اما حالا امام جمعه شهر" طه مقدسی” موی دماغ شده و می خواهد آن را ببندد. گفته:

- ببنديد!

 فرماندار گفته:

- نمی بندم!

از بگو مگو از چهارشنبه پيش شروع شده و حالا در آستانه چهارشنبه بعدی (يعنی فردا) امام جمعه محلات كه به سبك مصباح يزدی دست به كفنش خوب است، تهديد كرده:

- كفن می پوشم و به همراه آنها كه درد دين دارند می آيم به خيابان.

فرماندار گفته:

- كار ما قانونی است و مطابق قانون جواز برای اين باشگاه صادر شده.

امام جمعه پاسخ داده:

- حالا كه اينطوريه، مثل تگزاسی ها كه ششلول می بستند و می ريختند توی خيابان، من هم  بيل بدست كف پوش ها می دهم تا با همان  درد و مرضی كه دارند بريزند توی باشگاه و آن را خراب كنند!

فرماندار گفته:

اجازه اين كار را نمی دهيم.

امام جمعه هم رفته ستاد امر به معروف ( در واقع امر به تخريب) و گفته:

- خودم از تهران اجازه اش را گرفته ام و در نماز جمعه هم اعلام می كنم!

وقتی پيشنماز بی وضو نماز اقامه كند، پس نماز چه می كند؟

اين حكايت حاكميت در جمهوری اسلامی است.  قانون يعنی آنچه كه من می گويم و من هم يعنی آنها كه كف می پوشند و چوب و چماق و بيل بدست می گيرند. وقتی هم كف به تن ندارند لباس بسيجی و سپاهی به تن دارند و تفنگ در دست!

همين نمونه محلات را بگيريد و برويد جلو تا برسيد به بيت رهبری، برسيد به بيت "مشگينی” رئيس مجلس خبرگان رهبری كه در نماز جمعه حكم قتل برای آغاجری صادر می كند و يك سازمان سياسی را نامشروع اعلام می كند. برويد جلو تا برسيد به شورای نگهبان، به دادستانی تهران، به اتاق رئيس قوه قضائيه، به دفتر مخصوص سرپرست آستانقدس رضوی، به ستاد ضد اصلاحات، به اتاق فرمان موتلفه اسلامی، به تاريكخانه صدور فتوای ربودن و كشتن و....

ريشه ها اينجاست، انتخابات فرمايشی يك نمونه آنست.