يكی از ” جرائم“ هاشم آغاجری اعلام د ين به عنوان افيون توده ها ست. مرتجعين مقتدر وی را ماركسيست تر از ماركس قلمداد كرده اند ، چونكه ايشان دين را هم افيون توده ها و هم افيون د ولت ها دانسته اند!

در متن سخنرانی معروف آغاجری در همدان هيچ اشاره ا ی  به جمله  مشهور ماركس وجود ندارد.اماگويا وی در سال 79 در جايی چنين نظری را مطرح كرد ه اند. قبل از ورود به بحث به  پاراگراف كامل ماركس توجه كنيد:

“ فقر دينی از يكطرف بيان فقر وا قعی و از طرف ديگر اعتراض عليه فقر واقعی است . دين آه خلق ستمديده ای است كه با زنجير نگون بختی به بند كشيده شده است. دين روح جهان بدون قلب ، روح دوران بدون روح است. دين افيون توده هاست. ( نقد فلسفه حق هگل ص 8 )

به نقل قول بالا از ماركس يك مطلب ظريف د يگر بايد اضافه كرد. مفهوم افيون در قرن نوزدهم بويژه در اروپا با مفهوم امروزی آن تفاوت دارد . در قرن نوزدهم افيون مصرف دارويی داشت. در قرن بيستم است كه مواد مخدر وسيعأ برای تخدير شعور استعمال می شود . بنابرين روشن است كه نظر ماركس درتشبيه دين به افيون جنبه مسكن و ضد درد آنست و نه چهره زشت مواد مخدر در قرن بيستم كه اصلا ماركس با چنين پديده ای روبرو نبود . جالب اين است كه فقهای رژيم به اين تفاوت ظريف آگاه هستند ! در اتهام نامه عليه آغاجری دو بار جمله ماركس به اين شكل آورده شده است :

بار اول به صورت افيون توده ها وبار دوم به اين شكل : دين ترياك توده هاست ! فقهای حاكم جای ترياك و ترياق را دستكاری كرده اند!  

بنا براين، در دين افيون توده ها، ماركس با احساسات دينی عليه جامعه سرمايه داری “ بدون قلب و بدون روح” همدردی نشان می دهد. ماركس در برخورد با دين به ساختار درونی و نظام اعتقادی آن سروكار ندارد و نقش دين بعنوان عملكرد اجتماعی، رابطه آن با قدرت سياسی ومبارزه طبقاتی موضوع مطا لعه ماركس است. به اين لحاظ اديان از نظر وی در دوره های مختلف و در جوامع متفاوت نقش يكسانی ندارند. در مسئله يهود ماركس يهوديت را با همين شيوه ارزيابی می كند. ماركس اساسأ فيلسوف آته ئيست ( ضد خدا) نيست! از نگاه ماركس آته ئيسيم نهايت ته ئسم است!

چند سال پيش پاپ پل پنج انتقاد به گذ شته مسيحيت را عرضه كرد. يكی از اين انتقادات عدم دفاع از مردم در مقابل قدرتمندان بود. بنابرين ماركس حق داشت! فقها نمی توانند كاتوليك تر از پاپ باشند!