pyknet - جهان

- جنگ عراق پايان يافته، وظيفه جنبش صلح اكنون چه وظيفه ای دربرابر خود دارد؟

- هيچ جنبش صلحی به خاطر پيروزی موضعی حريف مقابل عقب نشينی نمی كند، بلكه به حركت بعدی فكر می كند و حول و حوش آن سياست خود را تنظيم می كند. در عراق هنوز جنگ پايان نيافته، بلكه وارد مرحله ديگری شده است. يعنی چنان مرحله ای كه می توانيم با صراحت بگوئيم كه نه آزادی مردم عراق از شر ديكتاتور، نه مبارزه با ترورريسم و نه وجود سلاح كشتارهای جمعی بلكه تصرف ذخائر اين كشور و تسلط بر اوضاع منطقه مد نظر بوده است.

- بسيج مردم درامريكا به نسبت پيش از سقوط صدام مشكل شده؟

- بايد بيشتر به اين مسئله پرداخت و مردم را آگاه كرد. به مردم بايد گفت وقايع چه مسيری را طی می كند. سازمان ما در حال تدارك يك كنفرانس وسيع است. در صدد هستيم كه نواقص كار خود را پيدا كنيم. ما بايد مقاصد استعمارگرانه و امپرياليستی را شفاف تر توضيح دهيم و از جنبش های عربی پشتيبانی كنيم. سقوط حكومت عراق و پايان ظاهری جنگ نبايد ما را از آنچه كه به آن معتقديم و بخاطر آن تظاهرات با شكوه جهانی برگزار شد نا اميد كند. تجارب عظيمی از آن تظاهرات بدست آمده كه بايد برای گام بعدی از آن استفاده كنيم. ما اينك بيش از هر زمان ديگر به آن اعتقاد داريم كه بايد تمامی توان جنبش را برای نبرد با اشغالگران بكار گرفت. زمان به ما اجازه توقف نمی دهد. بوش و همكاران افراطی و خطرناك او جای ترديدی برای ما نمی گذارند كه عراق نقطه پايان كار آنها نيست. آنها خواهان تسلط بر جهان با شيوه زور هستند، ما نمی دانيم حركت بعدی آنها چيست اما سه كشور در دستور كار آنها قرار دارند ايران، روسيه و كره شمالی. به همين جهت جنبش جهانی صلح بايد هر چه همبسته تر و پرقدرت تر عمل كند و اقدامات بين المللی مشتركی را سازمان بدهد.

- اين مردم اند كه مخارج جنگ را می پردازند. از طريق ماليات، قطع خدمات اجتماعی وتلفات. شما در جريان بسيج مردم در تظاهرات صلح به اين عوامل توجه كافی داشتيد.

- ما هر چند در شعارهای خود آموزش به جای بمب را مطرح كرديم، اما اين نوع خواست های عمومی داخل كشور را به يك مسئله محوری و اساسی تبديل نكرديم و اين مسلما ضعف بزرگ جنبش صلح است. به همين جهت ما ناگزيريم در مرحله نوين تغييراتی اساسی در برنامه های جنبش صلح بوجود آوريم. از جمله، ارتباط با سنديكاهای كارگری يكی از اقدامات ما بايد بشود. كشور ما سالانه 500 ميليارد دلار خرج تسليحات نظامی می كند و اين درحالی است كه از بودجه ايالت ها چنان كاسته شده كه در طول 30 سال اخير سابقه نداشته است. مدارس يكی بعد از ديگری بسته می شوند، برنامه های بهداشتی،؛ حمايت از بی سرپناهان، تغذيه كودكان و سالمندان و خانه سازی برای نيازمندان يكسره متوقف شده است. طرح همين مسائل عمومی طبعا بايد قسمتی از برنامه های ما در آينده باشد. بايد اين هجوم گسترده اجتماعی را در ارتباط با بودجه نظامی در نظر بگيريم و آن را شفاف تر برای مردم توضيح دهيم.


		جهان		پيك