آتش، خاك، آب و باد چهار عنصری اند كه گفته می شود بنيادهای جهان برآن استوارند، اما در ايران محور اين استوار "باد" است! ما كمبود خاك نداريم، هوا داريم، گرچه آلوده است و آتش هم آنقدر كه بی وقفه می افروزند. اين باد است كه سرگردان است و هر دم از سوئی می وزد و در چنگ ما نمی ماند تا بگوئيم آن را هم داريم! چرا؟ زيرا با هجموم نظامی امريكا و انگليسه به عراق، چگونگی برخورد با سزامان مجاهدين خلق دو باره مورد بحث قرار گرفت. پس از حمله به عراق، وزير اطلاعات پيشنهاد عفو عمومی سربازان سازمان مذكور را داد.  به گفته ايشان، تنها شرطی كه يك تروريست مسلح برای عفو نياز دارد، نداشتن شاكی خصوصی است! چند روز بعد سازمان حقوق بشر اسلامی نيز وارد ميدان شده و تقاضای عفو جنگجويان اين گروه را كرد( البته بدون ذكر نام سازمان مربوطه!)   البته اصل عفو اشكال پايه ای ندارد ، اشكال پايه ای آنجاست كه نه به علت بمب گذاری، نه بدليل هم سنگری با صدام، نه برای پرتاب خمپاره، بلكه برای پرتاب كلمه افرادی در زندان به سر می برند كه شاكی خصوصی برايشان تراشيده شده و از حقوق بشر اسلامی هم كاری ساخته نيست! كسانی كه به صرف سئوالی فقهی محكوم به اعدام شده اند و ديگرانی كه به دليل سنجش آرای همگانی به زندان فرستاده شده اند! ن روزها كه چنين گفته شد"باد"  از اتاق مذاكره و تفاهم اين طرف مرزی ها با مهمانان ناخوانده و تازه وارد آنطرف مرزی ها عبور كرده بود و مجاهدين در تنگنای گريز از مخمصه ای كه در محاصره نيروهای امريكائی با آن دست به گيريبان بودند. مطابق اين باد تفاهم، دالان مرزی را برای ورود سربازان گمنام و با نام سازمان مجاهدين خلق بايد می گشودند و در بندها و سلول ها را به روی زندانيان محكم تر می بستند! باد، در آن جهت نوزيد كه وزير اطلاعات و حقوق بشر اسلامی گريبان خود را به روی آن گشوده بودند. پيشقرآولان بدر در نجف حادثه آفريدند و ضرب شستی هم به مجاهدين خلق در خاك عراق زدند. باد مسير خود را عوض كرد و بجای آنكه به گريبان گشوده بوزد، پس گردن ها را نوازش كرد! اين بار باد از اتاق مذاكره ميان مجاهدين و امريكائی ها عبور كرد! و در اين گردباد، آنها كه  مشمول عفو و حقوق بشر اسلامی نشدند، همان ها بودند كه نه به جرم پرتاب نارنجك، نه به جرم ترور، نه به جرم قيام مسلحانه و نه حتی به جرم سنگ پرانی، بلكه به جرم پرتاب كلام و پرسش در زندان مانده اند. به جرم سئوال از مردم و پر كردن فرم پرسشنامه ها:

باد چه كسی را با خود خواهد برد؟

اين پرسشی نيست كه "كيارستمی” پاسخی برای آن داشته باشد. پاسخش در آستين تاريخ است!