شيرين عبادی، رييس كانون مدافعان حقوق بشر نامه‌ سرگشاده ای به "محمدخاتمی” رييس‌جمهور، برای نخستين بار مسئله درميان بودن پای كسانی در راس هرم قدرت در جمهوری اسلامی، در ادامه بنای برج جهان نما در كنار ميدان نقش جهان اصفهان را مطرح كرد. او نوشت.

مطمئنا از حوادث غم‌باری كه اين روزها بر سر اعتبار نقش جهان فرود مي‌آيد، بي‌اطلاع نيستيد، حوادثی كه نقض آشكار حقوق بشر از يك سو و تجاوز به قوانين داخلی از سوی ديگر را به همراه دارد؛ رخدادهايی كه حاكی از مرگ عشق و بي‌اعتنايی به حقوق و ارزش‌های بزرگ‌ترين ميراث فرهنگی اسلامی كشور است؛ رفتارهايی كه نشانگر بي‌توجهی به اين گنجينه فرهنگ اسلامی است.

تحليل سريع اين اوضاع و احوال مؤيد آن است كه بر خلاف متن صريح اصول 9 و 19 قانون اساسی كه همه افراد را در برابر قانون برابر دانسته است، برخی در پی آن هستند تا از پيوند خويش با ساختارهای اجتماعی بهره جسته و از مجازات معاف شوند. فاجعه آن‌جاست كه اين اراده‌های ضدمردمی در پاره‌ای اوقات جلوی اجرای قانون را سد مي‌كند.

جامعه مدني‌ای كه شما مبلغ و مشوق آن هستيد، در صورتی ساخته و پرداخته خواهد شد كه اصول، قانون و معيارهای ارزشی در آن معتبر و محترم شناخته شود. در شرايطی كه تصميم صحيح قضايی پس از مدت‌ها تعويق بدون رعايت تشريفات و توجيه قانونی فك مي‌شود و متن ماده‌ 27 اعلاميه‌ی جهانی حقوق بشر ناديده انگاشته مي‌شود، در مقابل انتقادات فرزانگان دلسوز اين مرز و بوم و اعتراضات مجامع جهانی هيچ مديری پاسخگو نيست، مسؤوليت شما بسيار حساس و عميق است و توجهی مؤثر و جدی را طلب مي‌كند. اين همه قانون‌گريزی و اصول‌ستيزی چه مفهومی دارد و به كدامين راه سرسپرده است؟

غيرت پاسداری از مدنيت و معنويت ميراث مادی و معنوی كشور ايجاب مي‌كند، در كاستن ارتفاع يك بنای سركش لحظه‌ای درنگ نكنيد. اميد آن كه با تدبير مؤثر و تصميمی قاطع ساخت و ساز برجی را متوقف كنيد كه خود شرمسار از اين حضور است. فراست و فرزانگی حكم مي‌كند در اين مقطع تاريخی تيرهای انتقاد صحيح مجامع فرهنگی جهان را به جان نخريد و قبل از آن‌كه با سرافكندگی، منطق ديگران را بپذيريد، طريق درست را انتخاب كنيد. بر اين مبادی با توجه به مسؤوليت‌های قانونی شما، مصرانه خواستارم با تمام توش و توان خويش به كاستن ارتفاع اين برج نو خاسته همت كنيد تا حرمت حريم تنها اثر بازمانده از تمدن اسلامی، كه مورد حمايت يونسكو نيز هست، شكسته نشود.

اين واقعيت تلخی است كه در طول تاريخ، در مقابله با حوادث بزرگ، كمتر صحيح عمل شده است. ناتوانی اداری، ناآگاهی مديران كشور، تحليل‌های غلط، فرصت‌سوزي‌های جبران‌ناپذيری را به ياد مي‌آورد.

اميدوارم اين بار چنين نشود و به دور از خودخواهي‌ها، خودمحوری و ندانم‌كاري‌ها، تدبير صحيح و سريع اتخاذ شود. حكمت عملی حكم مي‌كند علاج واقعه را قبل از وقوع تدارك كنيم.